เตือนตัวเอง ทุกทีที่อ่อนไหว
อย่าเผลอใน ท่าที ที่ห่วงหวง
ไม่รู้ว่า จริงแท้ หรือแค่ลวง
หมดทั้งปวง อาจเกี่ยวข้อง เพื่อลองใจ
รู้บ้างไหม เธอทำ ฉันพร่ำเพ้อ
คิดว่าเธอ มีใยเยื่อ เพื่อมอบให้
ถ้าแม้ไม่ สักนิด คิดห่วงใย
ได้โปรดเถิด อย่าทำให้ ใจพะวง
รู้บ้างไหม มีใคร ที่สับสน
หวั่นไหวจน ละเมอ เพ้อใหลหลง
ต้องดึงใจ ในคำหวาน ที่หว่านลง
เหมือนงุนงง น้ำถ้อย คอยทำดี
เธอคงแกล้ง แสร้งทำ ไปอย่างนั้น
แต่ฉันกับ ผูกพัน มั่นสุขศรี
คิดว่าเธอ มีใจ ปันไมตรี
แต่บางที กลับเหมือน เธอเชือนแช
รีบดึงใจ ที่เพ้อ อย่าเผลอไผล
ที่จริงเขา คงไม่ คิดแยแส
โอ้ใจเอย อย่าให้เห็น เช่นอ่อนแอ
เดี๋ยวจะแพ้ พ่ายรัก กับดักวาง
รู้บ้างไหม เธอทำ ฉันสับสน
กลัวเหลือทน หากเธอบิด คิดเมินหมาง
ได้โปรดเถิด อย่าทำให้ ใจหลงทาง
ถ้าไม่รัก โปรดถอยห่าง อย่าสร้างปม....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
