ถ้อยแถลง แสร้งเสนอ เพ้อเจ้อนัก
ถึงจะรัก ปานใด ใจร้อนเร่า
ด้วยว่าเธอ มีอื่น กล้ำกลืนเอา
ฉันต้องเศร้า ระทม ตรมดวงแด
เมื่อแรกรัก มักหวาน ปานน้ำอ้อย
พอนานหน่อย กร่อยจืด ชืดแทบแย่
แม้น้ำตาล เมืองเพชร เธอไม่แล
อกกลัดหนอง หมองแน่ แพ้เรื่อยไป
ความระแวง ของฉัน นั้นถูกต้อง
เธอมีหญิง อีกสอง ตรองหน่อยไหม
ฉันแอบเห็น หลายครั้ง ไม่ตั้งใจ
แต่ข้างใน เหลวแหลก แตกยับเยิน
ฉันจึงขอ อำลา มาเพราะรัก
ฤทัยช้ำ ยิ่งนัก ถูกหักเหิน
ต่อแต่นี้ ขอก้มหน้า คราต้องเมิน
ตามทางเดิน ของใจ ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
