Re: คนอมตะ

คนอมตะ ๒๖. นายดาบตำรวจ วิชัย สุริยุทธ

เขาถูกว่าบ้าบอถูกหัวเราะ
ด้วยชอบเพาะต้นไม้ในแห่งหน
ไร้ผู้จ้างผู้วานใช่งานตน
เขาไม่สนไม่ใส่ใจไม่หยุดทำ

ว่างจากงานสำราญหว่านพฤกษา
ทุกครั้งคราทุกแห่งหนจนใจหนำ
เมล็ดพันธุ์ห้าร้อยเม็ดเสร็จประจำ
เขาผู้นำ “ปรางค์กู่” สู่เขียวงาม

ทุกวันที่หนึ่งเดือนห้าหน้าที่เริ่ม
มุ่งส่งเสริมวันแรงงานชาวสยาม
ควบ “มอไซ” คันเก่าเฝ้าติดตาม
ได้ฤกษ์ยามฝนฉ่ำพรำพืชพันธุ์

สามสิบปีที่เขาทำทุกเช้าเย็น
เขาผู้เป็นตัวอย่างทางสร้างสรรค์
สองล้านต้นด้วยคนหนึ่งซึ่งสามัญ
นับหมื่นวันมั่นคงตรงต่อใจ

“ให้ผมเล่นการเมืองไม่สนหรอก
แต่ขอบอกเรื่องบุญหนุนสดใส
ปลูกต้นไม้ยั่งยืนคืนปัจจัย
ลูกหลานไทยได้ใช้ค่าพฤกษาพรรณ”

ต้นยางนายางข้นล้นใจเขา
ต้นสะเดาสะท้อนผู้สู้ตามฝัน
อีกต้นคูนต้นตาลงานโจษจัน
ผู้คงมั่นนาม “วิชัย” ฤทัยทอง

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์

นายดาบตำรวจวิชัย สุริยุทธ

ผู้บังคับงานหมู่สอบสวน สถานีตำรวจภูธรอำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ วัย ๕๘ ผู้ใช้ชีวิตร่วมยี่สิบปี ก้มหน้าก้มตาปลูกต้นไม้ทุกวันโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน โดยใช้เวลาว่างจากงานราชการ ออกปลูกต้นไม้ทุกวันตามที่รกร้างว่างเปล่า ไหล่ถนน ที่ดินสาธารณะ ฯลฯ ปลูกโดยที่ไม่มีนายสั่ง ไม่มีค่าตอบแทนใด ๆ จะมีบ้างก็เสียงหัวเราะลอยลมของเด็กๆ และชาวบ้านที่คิดว่าเขาเป็นบ้า

เวลาผ่านไปเกือบยี่ปี อำเภอปรางค์กู่ซึ่งเคยเป็นอำเภอที่แห้งแล้งยากจนที่สุดในประเทศ กลับร่มรื่นเขียวขจีไปด้วยต้นไม้นานาชนิด โดยเฉพาะต้นตาลที่นับได้ไม่ต่ำกว่าสองล้านต้น ไม่รวมไม้ชนิดอื่นๆ ไม่ว่าต้นยางนา ต้นคูน ต้นสะเดา ต้นขี้เหล็ก ฯลฯ

ดาบวิชัยปลูกต้นไม้เป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิมทั้งเช้าและเย็น ยังใช้มอเตอร์ไซค์คู่ชีพอายุสิบกว่าปีเป็นพาหนะ บรรทุกเมล็ดพันธุ์ไปปลูกตามที่ต่างๆ แต่ละปีเริ่มปลูกต้นไม้ก่อนหน้าฝน โดยเลือกวันที่ ๑ พฤษภาคมเป็นวันแรกของการปลูกต้นไม้ ถือเป็นการให้เกียรติวันแรงงานแห่งชาติ โดยรวมแล้วเขาแล้วน่าจะปลูกไปมากกว่าสองล้านกว่าต้น ด้วยการนำเมล็ดพันธุ์ไปหยอดตามขอบถนน ริมห้วยหนองคลองบึง วันละ ๔๐๐-๕๐๐ ต้น ต้นตาลก็ปลูกไม่ต่ำกว่า ๑๐๐ เมล็ด ต้นคูนก็น่าจะร่วมหมื่นต้น และยังมีต้นไม้อื่นๆอีก