ดาวระย้าลาล่วงห้วงเวหา
แววนภาดาดับลับราศรี
จันทราคล้อยพลอยวิโยคโศกวจี
ดั่งสุรีย์ลี้แรงแห่งทิวา
เคยห่มเรียงเคียงอุ่นละมุนอก
ต้องสะทกตระหนกใจให้ผวา
กอดล้อมดาวห้อมเดือนเป็นเพื่อนมา
เจ้าร้างลาแล้งไร้ไม่กลับคืน
โศกสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาฟ้า
ล่วงลงมาใจคลาดมิอาจฝืน
ให้เหน็บหนาวร้าวร่ำระกำกลืน
มิอาจคืนขื่นขมระทมทรวง
หากไร้ดาววาวใสที่ใคร่ถึง
เคยตราตรึงคลึงเคล้าพะเนาว์หวง
คงสิ้นวาสน์บาดขมเพราะลมลวง
ต้องติดบ่วงห้วงเหงาเศร้าอุรา
ยังคร่ำครวญหวนหาดาราฉาย
ตราบแม้ตายวายสิ้นถวิลหา
เพียงพรายแสงแยงย้อนสะท้อนมา
สมวิญญาแม้นข้าต้องราคิน
แววนภาดาดับลับราศรี
จันทราคล้อยพลอยวิโยคโศกวจี
ดั่งสุรีย์ลี้แรงแห่งทิวา
เคยห่มเรียงเคียงอุ่นละมุนอก
ต้องสะทกตระหนกใจให้ผวา
กอดล้อมดาวห้อมเดือนเป็นเพื่อนมา
เจ้าร้างลาแล้งไร้ไม่กลับคืน
โศกสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาฟ้า
ล่วงลงมาใจคลาดมิอาจฝืน
ให้เหน็บหนาวร้าวร่ำระกำกลืน
มิอาจคืนขื่นขมระทมทรวง
หากไร้ดาววาวใสที่ใคร่ถึง
เคยตราตรึงคลึงเคล้าพะเนาว์หวง
คงสิ้นวาสน์บาดขมเพราะลมลวง
ต้องติดบ่วงห้วงเหงาเศร้าอุรา
ยังคร่ำครวญหวนหาดาราฉาย
ตราบแม้ตายวายสิ้นถวิลหา
เพียงพรายแสงแยงย้อนสะท้อนมา
สมวิญญาแม้นข้าต้องราคิน
ริบ...ริบหรี่ ระยับ ประดับแสง
ดาวอ่อนแรง เหนื่อยล้า ฟ้าหม่นสิ้น
ดาวหล่นร่วง ไร้คน มายลยิน
เพชรไพลิน ประดับฟ้า คราระทม
น้ำตาฟ้า ไหลพราก จากความฝัน
น้ำตาดาว พลันไหลหลาก จากใจขม
น้ำตาฟ้า ไม่ไหล ใครชื่นชม
น้ำตาดาว สุดระบม ทนข่มใจ
ดาวไม่มา ฟ้ามีเดือน เพื่อนประดับ
งามระยับ ทอแสง สว่างไสว
ฟ้ายังมี ดาวอื่นเด่น เห็นร่ำไป
กลัวดาวใจ ฟ้าเคยมี ฟ้านี้ลืม
ฟ้ามีดาว หลายดวง บนห้วงฟ้า
ดาวใจล้า อ่อนแรง แสงมิปลื้ม
หากวันไหน ฟ้าลืมดาว คงเหงาซึม
ดาวคงขรึม คงเหงา คงเฉาตาย
ดาวอ่อนแรง เหนื่อยล้า ฟ้าหม่นสิ้น
ดาวหล่นร่วง ไร้คน มายลยิน
เพชรไพลิน ประดับฟ้า คราระทม
น้ำตาฟ้า ไหลพราก จากความฝัน
น้ำตาดาว พลันไหลหลาก จากใจขม
น้ำตาฟ้า ไม่ไหล ใครชื่นชม
น้ำตาดาว สุดระบม ทนข่มใจ
ดาวไม่มา ฟ้ามีเดือน เพื่อนประดับ
งามระยับ ทอแสง สว่างไสว
ฟ้ายังมี ดาวอื่นเด่น เห็นร่ำไป
กลัวดาวใจ ฟ้าเคยมี ฟ้านี้ลืม
ฟ้ามีดาว หลายดวง บนห้วงฟ้า
ดาวใจล้า อ่อนแรง แสงมิปลื้ม
หากวันไหน ฟ้าลืมดาว คงเหงาซึม
ดาวคงขรึม คงเหงา คงเฉาตาย
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
