ในลานคำนำวางสร้างอักษร
เป็นบทกลอนกลกานท์สานภาษา
แต่งหลากรสพจน์วจีหลายลีลา
แต้มคุณค่าคู่เคียงเยี่ยงอย่างไทย
มีผิดถูกปลูกปั้นหวังสรรค์สร้าง
หาแนวทางทุกกระบวนควรแก้ไข
ฉันทลักษณ์จักชี้แจงแสดงไป
เปรียบเปรยไว้ว่าเห็นเช่นบทเรียน
รักร้อยเรียงเพียงหนึ่งถึงไม่มาก
ความง่าย-ยากยิ่งยวดยามขีดเขียน
ระมัดระวังหยั่งรู้คู่พากเพียร
พร้อมปรับเปลี่ยนแปลงบ้างอย่างยินดี
ระหว่างคนตนต่างระหว่างคิด
ระหว่างจิตเจ้าเอยเผยสดศรี
ล้วนหวามหวานหวั่นไหวในนาที
ชั่วโมงนี้นั้นห่างร้างมาไกล
ณ อดีตขีดเขียนเวียนอ่านซ้ำ
ทุกบาทบทพจน์ทรงจำคำสดใส
ตราตรึง หนึ่งห้วง ถึงทรวงใน
ประทับใจ ประทับจิต คิดถึงเอย
แต่วันนี้ที่เห็นที่เป็นอยู่
ฟังอ่านดูเด็กเด็กเล็กจะเผย
หลายอารมณ์คมกลอนอักษรเปรย
เปรียบทุกข์เคยเคียงสุขทุกทุกวัน
อาจไม่เป็นเช่นใครคนเก่าก่อน
คนใหม่ย้อนแย้มจิตลิขิตฝัน
เพราะใจรักร้อยเรียงเคียงรำพัน
รำพึงนั้นเหนียวแน่นแก่นดวงใจ
หากไม่ชอบชื่นจิตคิดจะอ่าน
ก็เปิดผ่านเพียงภาพพจน์หวั่นไหว
หากพบผิดพลาดแจ้งแย้งคำใด
ส่งเร็วไวว่าผิดคิดถึงคุณ
เพียงแต่เราเฝ้าอ่านกานท์บ้านนี้
บทกวีวาดหวานสาส์นอบอุ่น
ทุกข์สุขเศร้าเหงารักจักเจือจุน
ถ้อยละมุนละไมในจิตเราฯ....
ทุกข์สุขเศร้าเหงารักจักเจือจุน
รู้บาปบุญคุณและค่าภาษาไทยฯ....
หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๑๕ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
