แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง
.....
ในค่ำคืนที่แสงแห่งเทียนดับ
ดวงดาววาววับเกินจับต้อง
หมอกหนาฝ้าเกล็ดเป็นเม็ดฟอง
ลมโชยโรยล่องเต็มช่องกระจก
.....
ความรู้สึกอีกวันที่มันเปลี่ยน
คอยแวะเวียนถามไถ่อยู่ในอก
มองหากันไม่เจอจนเพ้อพก
ฝนไม่ตก! แต่สะทกสะท้าน
.....
เพราะยังไม่เข้าใจในตัวเอง
ค่ำคืนอันวังเวงเสียงเพลงผ่าน
ทำไมต้องเหน็บหนาวและร้าวราน
หรือต้องการมาเห็นความเย็นชา
.....
ยังมีอีกหลายคนบนผืนโลก
อาจจะโชคดีหน่อยเมื่อคอยหา
แต่ความจริงเปล่าว่างร้างสัญญา
นาฬิกาชีวิตทิศทางเดียว
.....
เปิดหน้าต่างมองดวงจันทร์
จุดแสงขึ้นพร้อมกันบนทางเปลี่ยว
เป็นสีสันแห่งวันอันซีดเซียว
เพียงแค่เสี้ยวเศษหนึ่งก็พึงพอ
.....
แสงแห่งความรักที่ใกล้ดับตัวลง
สุดท้ายคงหรี่หรุบแล้ววูบต่อ
ปิดความฝันวิมานแห่งการรอ
ที่ไร้แสงสาดทอพอ-พอกัน..!!
.....
ภาพจาก fickr.com
แสงดาวเดือนเตือนกันพลันใกล้สาง
สีเรื่อจางลางเลือนเหมือนใจฉัน
ระโหยผ่อนอ่อนแรงเช่นแสงจันทร์
รอเพียงวันนั้นถึงจึงสิ้นกรรม
อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างริมทางเหงา
มีเพียงเราเศร้าหทัยไร้นวลขำ
ทิ้งเศษซากกากขื่นให้ฝืนจำ
ไร้แม้คำอำลาห่วงอาลัย
เดือนแรมจางสร่างสลดค่อยหมดสี
ครั้นราตรีคืนครากลับมาใส
ต่างจิตเราเงาทุกข์รุกฤทัย
โอ้วันใดให้ชื่นกลับคืนเดิม.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
