14 กุมภาเวียนมาครบ
มาบรรจบ อีกครา นั้นละหนอ
น้องวันนี้ นั่งนองหน้า น้ำตาคลอ
ใจจดจ่อ คิดถึงพี่ ที่จากกัน
วันนั้นน้อง จำใจ ต้องไปแต่ง
ใช่จะแกล้ง ลืมพี่ ทีรักมั่น
ความจำเป็น ทำให้รัก ต้องพรากกัน
แต่จะไม่ ลืมรักพี่นั้น นิรันด์กาล
ผู้หญิงดินๆ
สุดตรอมตรม ค่ำเช้า เศร้าใจนัก
ถ้อยคำรัก ที่พร่ำ ร่ำคำหวาน
พี่เคยนอน หนุนตัก น้องนงคราญ
แต่ไม่นาน นวลน้อง ต้องวิวาห์
จงลืมเถิด กวีน้อย คนด้อยทรัพย์
จงแต่งกับ เศรษฐี ผู้มีหน้า
หากพอถึง สิบสี่ เดือนกุมภา
พี่ขอลา ชาติหน้า ค่อยพบกัน
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
[/b]มาบรรจบ อีกครา นั้นละหนอ
น้องวันนี้ นั่งนองหน้า น้ำตาคลอ
ใจจดจ่อ คิดถึงพี่ ที่จากกัน
วันนั้นน้อง จำใจ ต้องไปแต่ง
ใช่จะแกล้ง ลืมพี่ ทีรักมั่น
ความจำเป็น ทำให้รัก ต้องพรากกัน
แต่จะไม่ ลืมรักพี่นั้น นิรันด์กาล
ผู้หญิงดินๆ
สุดตรอมตรม ค่ำเช้า เศร้าใจนัก
ถ้อยคำรัก ที่พร่ำ ร่ำคำหวาน
พี่เคยนอน หนุนตัก น้องนงคราญ
แต่ไม่นาน นวลน้อง ต้องวิวาห์
จงลืมเถิด กวีน้อย คนด้อยทรัพย์
จงแต่งกับ เศรษฐี ผู้มีหน้า
หากพอถึง สิบสี่ เดือนกุมภา
พี่ขอลา ชาติหน้า ค่อยพบกัน
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว