ที่รัก....ให้ฉันได้กอดเธอด้วยเถิด
เพื่อที่เรา-จะได้แบ่งเบาความทุกข์ซึ่งกันและกัน
เพื่อที่เรา-จะได้ปัดเป่าด้านมืดของชีวิต..ให้จางหาย
เพื่อที่เรา-จะได้แบ่งปันความสุขที่มี
โลกนี้....ย่อมมีทั้งสุขและทุกข์
ความงาม...และความอัปลักษณ์
โอ!-ฉันช่างโง่เขลากระไรปานนั้น
ที่รับรู้แต่เพียงสิ่งเลวร้ายไว้ในจิตใจ
แต่ยามนี้....เมื่อมีเธอเคียงข้าง
ดอกไม้-ได้ผลิบานในดวงใจฉันแล้ว
รอยยิ้มสดใส..ของเธอ
กำลังรดนำ้้ ให้ดอกรักภายใน....เบ่งบาน
และฉัน...จะดูแลดอกไม้ในใจเธอ..เช่นกัน
ฉ้นรู้แล้วว่า....
ความสุขของเธอ..ก็คือความสุขของฉันด้วย
หากเธอทุกข์...ฉันก็คงไม่อาจมีความสุขได้
นั่งลงสิ....
ปล่อยวาง...กายและใจ
เธอจะเห็น-ท้องฟ้ากับเมฆขาว..งดงาม..ที่ปลายฟ้า..
และเราจะมอบให้...กันและกัน
...ตลอดไป...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
![]() |
16 มิถุนายน 2024, 02:51:PM
![]() |
|||
|
![]() |
ผู้เขียน | หัวข้อ: เราคือกันและกัน(บทกวีอิสระ) (อ่าน 12551 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:
![](/file/mail.png)