...คิดถึงครูไทยทั้งในอดีตและปัจจุบัน...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 06:15:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ...คิดถึงครูไทยทั้งในอดีตและปัจจุบัน...  (อ่าน 24262 ครั้ง)
ส.เชื้อจันทร์
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 104
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 121


รักความจริง ความงาม ความสุนทรีย์ รักกวีรสบทกลอน


เว็บไซต์
« เมื่อ: 15 มกราคม 2012, 09:35:AM »

=======================================
คิดถึงครูไทยทั้งในอดีตและปัจจุบัน
=======================================

ก. คิดถึงครูไทยในอดีต
 
แสนคิดถึงครูไทยในอดีต
มีจารีตจรรยาน่าสรรเสริญ
กายกรรม วจีกรรม ล้วนจำเริญ
มโนกรรม ดำเนินตาม พระสัมมาฯ

   เขาจึงเปรียบครูเป็นเช่นประทีป
   เปรียบเป็นหีบสมบัติพัสถาน์
   เป็นแม่พิมพ์ควรเชิดชูควรบูชา
   เป็นนาวาขนศิษย์ไม่คิดตังค์

ครูคือผู้เปิดประตูทางความคิด
เฝ้าสอนศิษย์ทุกคนจนสมหวัง
ให้ความรู้ทุกชนิดไม่ปิดบัง
เพียรปลูกฝังให้ศิษย์ดีมีวิชา

   แม้เหนื่อยยากเพียงใดไม่เคยบ่น
   ครูอดทน เงินเดือนน้อย ด้อยยศฐาน์
   บางวันต้องขอข้าวจากหลวงตา
   พอประทังชีวา มาโรงเรียน

แสนคิดถึงครูไทยในอดีต
สอนประณีตน้ำจิตล้นจนเกษียณ
ร้อยมาลีอักษรามาเยี่ยมเยียน
ยกเหนือเศียรน้อมบูชา..ค่าของครู.






ข. คิดถึงครูไทยในปัจจุบัน

หวนคิดถึงครูไทยสมัยนี้
ยังพอมีสิ่งใดให้อ้างถึง
คุณธรรมข้อใดให้คำนึง
พอจะซึ้งจดจำกับความดี

   มิอาจเอ่ยเหมือนเคยยกมาเปรียบ
   มิกล้าเทียบเมื่อกล่าวถึงซึ่งศักดิ์ศรี
   มิกล้ายกให้เป็นปูชนีย์
   ตราบใดที่ไม่เป็นครูด้วยวิญญาณ

มาเป็นครูด้วยเห็นเป็นอาชีพ
บ้างอยากถีบฐานะตนให้คนขาน
บ้างอยากได้ชื่อว่า “ข้าราชการ”
จึงมาเป็นครู-อาจารย์ สอนนักเรียน

   ที่แสดงความเห็นมาเช่นนี้
   หาใช่มีอคติแล้วขีดเขียน
   เพียงอยากเห็นครูเป็นเช่นแสงเทียน
   ส่องนักเรียนให้สว่างทางวิญญาณ์

เพราะความจริงยังมีครูผู้รักศิษย์
ยอมอุทิศตนเพื่องานการศึกษา
ไม่อยากเห็นครูยุคนี้ถูกตีตรา
“เป็นพ่อค้า-แม่ค้า ขายความรู้”.




...ส.เชื้อจันทร์...
๑๖ มกราคม ๒๕๕๕

ปล.
เนื้อหาในกลอนข้อ ข. อาจมองดู "แรง" ไปหน่อย แต่ผู้เขียนไม่ได้เหมารวมครูทั้งประเทศหรอก
แค่เคยเห็นเคยพบในบางส่วนเท่านั้น ทีระบายออกมาเช่นนี้ส่วนหนึ่งก็เพื่อเตือนสติตนเอง(ซึ่งเป็นครูด้วยเหมือนกัน)
อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อระบายความในใจให้ครูด้วยกันฟัง
หากว่า ทำให้ครูท่านใดรู้สึกไม่ดีก็ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ในใจลึกๆ แล้วผู้เขียนคิดถึงครูที่สอนเมื่อสมัยที่ตนเองยังเรียนชั้นประถมมาก
เพราะอะไรก็ไม่อาจทราบได้ แต่รู้สึกคิดถึงครูสมัยนั้นจริงๆ  บางทีอาจเพราะครูสมัยนั้นเป็นครูด้วยจิตวิญญาณจริงๆมั้ง
ส่วนครูในระดับมัธยมและระดับอุดมศึกษา คิดถึงเพียงบางท่านเท่านั้น....
อันที่จริงจะว่าไปแล้ว ผู้เขียนเองก็ยังไม่สามารถประพฤติให้เป็นครูได้ดีเท่าครูในอดีต..





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, สุนันยา, พี.พูนสุข, Prapacarn ❀, พิมพ์วาส, Music, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, panthong.kh, amika29, กังวาน, unclekaew, ♥หทัยกาญจน์♥, ทอฝัน

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15 มกราคม 2012, 09:55:AM โดย ส.เชื้อจันทร์ » บันทึกการเข้า

...สร้างความคุ้นเคยให้จิตใจ ด้วยเรื่องราว บทกวี และข้อคิดดีๆ...

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s