"ผ้าเช็ดหน้า?"
๐
เมื่อน้ำตาเธอไหลไปทั่วแก้ม
เธอไม่แย้มหม่นหมองครองความเศร้า
ภาพเธอท้อทุกข์ใจไม่บรรเทา
ยามมองเล่าเหมือนเธอเจอทางตัน
ไม่มีใครหันแลคนแพ้พ่าย
มีซ้ำร้ายหายลับกลับหลังหัน
บ้างเยาะเย้ยชีวิตปิดทางกัน
คนที่ปันน้ำใจให้คือเรา
โลกเธอคว้างยามล้มเราก้มฉุด
ไม่อยากเห็นเธอทรุดดุจหงอยเหงา
คอยปลอบขวัญเสริมใจให้เป็นเงา
หวังเธอลืมโลกเก่าเฉาวังเวง
เปรียบตัวเราเบ็ดเสร็จผ้าเช็ดหน้า
เช็ดน้ำตาเติมไฟให้บานเบ่ง
ทั้งปัดฝุ่นเปื้อนกายไม่หวั่นเกรง
สีผ้าเองจึงคล้ำทำเพื่อเธอ
ช่วงเวลาผ่านปล่อยเธอค่อยฟื้น
ใจค่อยคืนมีบ้างที่ยังเหม่อ
แม้เก็บซ่อนบางครั้งก็ยังเจอ
จึงเป็นเกลอปลอบปลุกเธอสุขใจ
ผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยจึงค่อยขาด
ธรรมชาติจึงหมองต้องเปลี่ยนใหม่
ผ้าเคยซับน้ำตาคราบอาลัย
ถูกเธอใส่ถังขยะผละหลงลืม..
ระนาดเอก
ผ้าเช็ดหน้า ผืนเก่า น้องเฝ้าเก็บ
ยังซุกเหน็บ กลางใจ ได้เป็นปลื้ม
ค่าเลอเลิศ ไม่หมาย ให้ใครยืม
ความทรงจำ ด่ำดื่ม เมื่อแรกรัก
ผ้าเช็ดหน้า ผืนเก่า เฝ้าถนอม
ยังดมดอม แนบฤทัย ไม่หายหัก
ยามค่ำคืน จุมพิต มอบจิตภักดิ์
ซึ้งสลัก คล้ายเงา เจ้าของครวญ
ซับน้ำตา ผ้าน้อย คอยปลอบขวัญ
สีซีดพลัน หม่นเทา ยังเฝ้าหวน
มุมผ้าปัก รูปดาว พราวแสงนวล
ถักริมขอบ รอบล้วน ขบวนร้อย
คราบน้ำตา ปร่าเปรอะ เลอะดวงแต้ม
เป็นรอยแซม สัญญา ว่าไม่ถอย
สู้ฝ่าฟัน ฝันร้าง น้องยังคอย
ฝากเพลงหวาน ผ่านถ้อย มาห่มเธอ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
