[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม]

ผ้าเช็ดหน้า    ฉันยื่นให้    ตอนเธอเจ็บ

ฉันให้เธอ    เก็บมัน    และรักษา

ยิ่งนานวัน      ยิ่งหม่นหมอง     และขึ้นรา

ไม่เหมือนผ้า     เช็ดหน้า   ที่ให้ไป


ผ้าเช็ดหน้า    ผืนนั้น    ที่เธอเก็บ

ในตอนนี้     เหมือนเธอเกลียด      และพลักไส

ตอนแรกๆ    ให้เธอ     เธอรับไป

แต่ตอนนี้      ผ้าผืนใหม่     ใครให้เธอ


ผ้าผืนเก่า     และขาด     ผืนๆนี้

เธอเหยียบย่ำ    จนย่ำยี     อยู่เสมอ

ฉันใส่ใจ      ลงในผ้า      ตอนให้เธอ

ฉันไปเจอ      เธอใช้เป็น    ผ้าเช็ดตีน (ขอโทษทุกท่านนะคับ ที่ไม่ค่อยสุภาพ สักเท่าไหร่)


ดั่งใจฉัน     ถูกเหยียบยั่ง     จนฉีกขาด

ดั่งมีดบาด     ดวงใจ     อย่างเฉือดฉิน

เหยียบย่ำเข้า      ทุกค่ำเช้า     จนเคยชิน

ฉันใจสิ้น      พร้อมๆผ้า    เช็ดหน้าไป


——► กวีบ่าว    ลุ่มน้ำยม ◄——