อยากประคองรองรับ..ความซับซ้อน
ให้คลายร้อนคลายหนาว..ทั้งคาวหวาน
ฟังสำเนียงเสียงถ้อยเจ้าร้อยกานท์
ก็ประมาณว่าเหงา..ขาดเขาใคร?
จะขอเป็นผู้ฟังประทังจิต
เคียงสนิทคืนเพ็ญเป็นไรไหม?
ยอมให้เจ้าหนุนตักพักหัวใจ
ขอลูบไล้ปลายผม..ตามสมควร
ถ้าไม่เบื่อคำกลอน..ช่วยวอนต่อ
หมายพนอสานเสียงระเบียงสวน
จะนับดาวพราวพร่างอยู่ข้างนวล
คงจวบจวนถึงเช้า..เร้าอารมณ์
ห่วงแต่เจ้าคนดี..ถ้าพี่จาก
อย่าลำบากสะอื้นหรือขื่นขม
(ห้ามใจอย่ารักพี่มิว...เพราะคิวจม)
จะระทม,ขั้นตรอมตรม,ร้องระงม,และระบมถ้านงราม...รักข้ามคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
