มันเป็นความเลอเลิศประเสริฐค่า
มันเป็นความจริงใจให้เมตตา
มันเป็นความกรุณาหลั่งมาเอง
จากพูดคุยทักทายหมายเป็นมิตร
ไมตรีจิตมอบให้ใสงามเปล่ง
เห็นเธอซุ่มมุมนั่งเงียบวังเวง
ไม่ครื้นเครงดังเช่นที่เป็นมา
ไม่รู้หรอกว่าใครทำให้เศร้า
ไม่รู้หรอกว่าเหงาเฝ้าใครหา
ไม่รู้หรอกใครทำช้ำอุรา
ไม่รู้หรอกตั้งตาเฝ้าหน้าจอ
หวังเพียงให้เธอคลายหายห่างทุกข์
หวังเพียงให้ปลอบปลุกสุขใจก่อ
หวังเพียงให้กำลังแทนนั่งท้อ
หวังเพียงให้เฝ้ารออย่างใจเย็น
อย่าจดจ่อรอใครจนได้ป่วย
ห่วงตัวด้วยรู้ไหมใครเล่าเห็น
หากรอจนเจ็บไข้ไม่จำเป็น
ใช่ประเด็นโกรธงอนวอนจงคิด
หากเป็นความห่วงใยที่ไม่ชอบ
หากเป็นความปลุกปลอบไม่ชอบจิต
หากเป็นความหวังดีที่น้อยนิด
หากเป็นความล้ำสิทธิ์ต้องขออภัย
"กานต์ฑิตา"
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
