[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ในบางครั้งนั่งอาลัยใจหดหู่                 
เขามีคู่เรากลับเหงาเศร้าเหลือหลาย
มองคนอื่นเขามีคนเคียงข้างกาย         
เราเดียวดายใจหงอยเหงาเศร้าลำพัง

เดินไปไหนไปคนเดียวเปลี่ยวหนักหนา     
ไร้คนมาชี้ชวนเชิญเดินตามหลัง
คิดอีกทีก็สุขใจในบางครั้ง
หากเจอคนไม่จริงจังจะนั่งครวญ             


"กานต์ฑิตา"
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๔

เมื่อแรกรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน
คำโบราณกล่าวไว้ไม่ผันผวน
ทุกทุกอย่างฝังใจให้รัญจวน
สิ่งเย้ายวนจากกายใกล้ชิดกัน

อิ่มเอมใจได้พูดจาภาษารัก
เฝ้าปกปักษ์ป้องภัยให้แฟนนั่น
ไม้ว่านกนกว่าไม้เปลี่ยนไปพลัน
ครั้นถึงวันหลังวิวาห์มาครึ่งปี

นกว่าไม้นั่นหรือคือคนบ้า
เห็นกับตาพูดไปไม่จริงนี่
สิ่งเย้ายวนทุกอย่างต่างเคยมี
เหมือนสองผีมาจ้องมองดูตา

คิดเกี่ยวก้อยเดินคู่อดสูนัก
อยากจะผลักให้ล้มปลักจมหน้า
มะละกอสองผลดั้นด้นพา
เกือบครึ่งวาเหวี่ยงหลังรั้งหนังยาง

แค่ครึ่งปีนะนั่นยังหวั่นอยู่
ยังไม่รู้ต่อไปเป็นไงบ้าง
ความสดสวยก่อนนี้มีชืดจาง
ทั้งสองร่างเริ่มหน่ายไม่หมายชม

อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจให้หนักหนา
ยังดีกว่าอกชื่นแต่ขื่นขม
รักจากปากจางหายกับสายลม
ยิ่งเศร้าตรมเพิ่มมีทวีคูณ.

นพ
24 ต.ค.54