อันชีวิตชายโสดช่างโหดร้าย
มองเห็นคนมากมายเขาสุขสันต์
ต่างมีคนเคียงข้างไม่ห่างกัน
ความสัมพันธ์หวานฉ่ำย้ำถึงเรา
จนบัดนี้นี่ก็ยังอ้างว้างคู่
ต้องยอมอยู่ทนรับกับความเหงา
มองเห็นสาวสวยใสที่วัยเยา
คิดจีบเขาแต่ว่าเรามันยากจน
รูปไม่หล่อข้อนี้เป็นที่หนึ่ง
พูดไม่ซึ้งใครหนาจะมาสน
เงินก็น้อยบ้านไม่ใหญ่ไร้รถยนต์
ที่สุดทนอายุเล่าเข้าชรา
เห็นขาวขาวอวบใสวัยรุ่นหลาน
แสร้งเมินผ่านไม่มองแอบจ้องหน้า
เพราะทำได้แค่คิดอนิจจา
แหงนมองฟ้ากลืนน้ำลายละอายใจ
ถึงปีใหม่สงกรานต์งานฉลอง
เขาจับจองครองคู่อยู่ไหวไหว
เที่ยวสุขสันต์หรรษาพากันไป
ยิ่งวันไหนวาเลนไทน์ได้ชื่นบาน
แต่ตัวเราเศร้าอนาถเพราะขาดคู่
ต้องทนอยู่เงียบเหงาใจร้าวฉาน
จะกินนอนป้อนข้าวอกร้าวราน
ทรมานขาดรักมาพักพิง
เพราะขาดคนรู้ใจมาใกล้ชิด
ใช้ชีวิตเงียบเหงาความเศร้าสิง
ได้แค่เพียงวาดฝันวิมานอิง
แอบรักหญิงข้างเดียวนอนเปลี่ยวทรวง
เก็บภาพเธอเพ้อฝันทุกวันวี่
ทุกเวลานาทีที่คอยหวง
ละห้อยหายาใจในแดดวง
ปล่อยกาลล่วงเนิ่นนานมานระทม
อันชีวิตชายโสดช่างโหดร้าย
แม้มุ่งหมายรักใครคงไม่สม
ต้องกินแห้วอีกหนทนระบม
คู่ชิดชมอยู่ที่ไหนใครช่วยที
ไม่แต่งไม่ได้นะเนี่ยะ(จำเป็นต้องแต่งเพื่อเอาใจเว็บมาสเตอร์โดยเฉพาะ)
ส่วนกลอนขอโทษแฟน ต้องขออภัยที่ข้าน้อยแต่งมิได้(ถ้าขอโทษเป็นยังจะโสดอยู่อีกรึ ?)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
