หมดดวง รักชื่น
ร้อยลำนำ คำรัก ฝากฟ้ากว้าง
ด้วยไร้ที่ จักวาง เส้นทางไหน
รักร้างเลือน เบือนบิด จากจิตไป
มองทางใด คล้ายเว้น ไม่เห็นมี
ฝากเมฆขาว พราวพร่าง กระจ่างสรวง
คงหมดดวง รักชื่น เกษมศรี
เพราะทุกวัน มีแต่ แพ้ทั้งปี
ดวงฤดี จมเหงา ความเศร้าเยือน
ได้แต่ร้อง เพลงรอ สุดท้อนัก
หมดสิทธิ์ร้อง เพลงรัก ใครจักเหมือน
ความเดียวดาย ปวดปร่า ปานว่าเตือน
ให้รักเคลื่อน ลอยผ่าน จนกาลเลย
คงต้องหยุด หัวใจ ไว้ตรงนี้
ไม่อาจมี รักอยู่ คู่เขนย
ให้ความเหงา คอยเยือน เหมือนเช่นเคย
คงลงเอย ที่เรา ต้องเฝ้าคาน....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
