ฉันหนาวเหน็บ เจ็บเอ็น แทบเป็นไข้
ทั้งทรวงใน ไหวสะทก ตกประหม่า
เหมือนคนไข้ ไร้หมอ ต้องรอยา
อนิจจา ดั่งลูกนก ตกจากรัง
ฉันมองเฉย เลยผ่าน ม่านหน้าต่าง
จะมีบ้าง บางใคร พอได้หวัง
ฉันอ่อนแรง แขนขา ล้ากำลัง
ไม่มีตังค์ ซื้อมาม่า มาต้มกิน
................................
[/b]ทั้งทรวงใน ไหวสะทก ตกประหม่า
เหมือนคนไข้ ไร้หมอ ต้องรอยา
อนิจจา ดั่งลูกนก ตกจากรัง
ฉันมองเฉย เลยผ่าน ม่านหน้าต่าง
จะมีบ้าง บางใคร พอได้หวัง
ฉันอ่อนแรง แขนขา ล้ากำลัง
ไม่มีตังค์ ซื้อมาม่า มาต้มกิน
................................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
