.jpg)
สายฝนโปรยโรยร่วงจากห้วงฟ้า
เปรียบน้ำตาหมองหม่นของคนพ่าย
เหมือนตัวฉันยามนี้ที่เดียวดาย
เขากลับกลายจึงช้ำเพ้อรำพัน
เหงาเศร้าจิตคิดไปใจอ้างว้าง
บนหนทางรักร้างจางฝันนั่น
เมื่อเยื่อใยคล้องเหนี่ยวเกี่ยวพันกัน
ถึงซึ่งวันโรยลา...ชีวาล้า
---สะเลเต---
เปรียบน้ำตาหมองหม่นของคนพ่าย
เหมือนตัวฉันยามนี้ที่เดียวดาย
เขากลับกลายจึงช้ำเพ้อรำพัน
เหงาเศร้าจิตคิดไปใจอ้างว้าง
บนหนทางรักร้างจางฝันนั่น
เมื่อเยื่อใยคล้องเหนี่ยวเกี่ยวพันกัน
ถึงซึ่งวันโรยลา...ชีวาล้า
---สะเลเต---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
