หมา
.......................
นี่หรือความเป็นคนบนสำนึก
ถลำลึกลงห่างอย่างเหลวไหล
หลายชีวิตปลิดลงตรงเยื่อใย
เสียดแทงใจยิ่งนัก, เหมือนดักดาน
เพียงต้องการความสุขในทุกช่วง
เป็นผลพวงน้อยนิดคิดสงสาร
เพื่อนคู่ใจใกล้ชิดสนิทนาน
วัยล่วงผ่านกาลเคลื่อน, เป็นเหมือนเคย
สิ่งที่มีให้เห็นกันเป็นนิจ
คือชีวิตอ้างว้างปล่อยวางเฉย
ก่อนเลี้ยงดูฟูมฟักรักจังเลย
จนงอกเงยจรจัด, เต็มวัดวา
เมื่อคนเห็นทุกสิ่งยิ่งน่ารัก
ก็จะมักฝันหวานการโหยหา
พอบางสิ่งโอดโอยร่วงโรยรา
ก็จัดการกับปัญหา, อย่างน่าชัง
ผิดกับเขารักเราเท่าชีวิต
แม้น้อยนิดผิดพลาดการคาดหวัง
รักของเขารักแท้แน่จริงจัง
ถูกกักขังหลังหมด, ความอดทน
ใครกันหนอกำหนดความหดหู่
ให้ไปอยู่ในจานพานสับสน
ทำหน้าที่แก้เหงา เฝ้าบ้านคน
แต่วันนี้หมองหม่น, อยู่บนจาน
เป็นความเชื่อของคนบนความผิด
เห็นชีวิตคิดหาน่าสงสาร
ถูกยัดเยียดอัดรอทรมาน
คือสันดานของมนุษย์, สุดบรรยาย
มัจจุราชฉุดจับไปกับรถ
แสนรันทดหดหู่อยู่ไม่หาย
จากตัวแล้วตัวเล่าเขาทำลาย
เบียดกันตายเน่าเหม็น, น่าเห็นใจ
เป็นอาหารขึ้นโชว์อันโอชะ
ทิ้งศรีษะจนเกลื่อนไม่เคลื่อนไหว
ถูกส่งผ่านการมองของจิตใจ
ที่เต็มไปด้วยเลือด, จนเดือดดาล
กี่เรื่องราวเลวร้ายไม่หายขาด
จนระบาดเหลวไหลไปล้างผลาญ
กฎแห่งกรรมนำจิตคิดดักดาน
มาเนิ่นนานแก้ไข, ใครช่วยที!!
....................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
