ท่านพรายม่านท่านเก่งเล็งดูถ้วน
ผมตามด่วนตามเธอเจอใกล้ใกล้
แทบเป็นลมล้มพับกลับบ้านไป
เพราะที่ในเอวนั้นมันคือปืน
ไม่กล้าอยู่ดูหน้าผวาหลบ
กลัวเธอตบด้วยพานท้ายอายคนอื่น
รีบจ้ำอ้าวก้าวไปไม่อาจยืน
กลัวเธอยื่นลำกล้องจ้องปืนมา
จมูกโด่งโปร่งบางช่างน่ารัก
ปราดเปรียวนักหัวใจใคร่ปรารถนา
แต่ด้วยหวั่นพรั่นใจในกานดา
ตัวสล่าเลยยอมแพ้ ได้แต่มอง
คงแม่นปืนด้วยแหละและน่าหวั่น
ความสวยนั้นฉาบฉายคล้ายห่อของ
ห่อพิษไว้ข้างในไม่กล้าลอง
กลัวจะต้องล้มพับกลับเข้าโลง
สล่าผิน
มีหลักหมาย ร้ายมา อย่าวิ่งหนี
ดีไม่ดี ล้มหงาย นอนตายโหง
คนนี่คน ดูดี ใช่ผีโพง
จะคลุมโปง ยังไง ใช่น้องนาง
ซ้ายฉีดยา ขวายิงปืน ตื่นตระหนก
เอ็มยี่สิบหก ลูกบอมบ์ ห้อมเอวข้าง
หน้าแสนคม อมยิ้ม ตาพริ้มพราง
ใครว่าช้าง เสือหมี รพีฯไม่กลัว
ลองสแกน ดูใน ใจเธอสิ
ดอกมะลิ ขาวข้น ยังหม่นสลัว
สุกสกาว พราวพร่าง ทั่วร่างตัว
ต่อด้วยหัว-ใจงาม อร่ามตา
ถลาไป ใกล้ข้าง หานางน้อง
เอาส้มดอง ของอยาก มาฝากจ้า
นั่งคนเดียว เปลี่ยวเปล่า เหงาอุรา
รพีฯมา รำเต้น เป็นเพื่อนเธอ
พรายม่าน สล่าผิน ไม่รู้อะไรหรอก
เธอบอกว่า ชอบผีบ้า ไม่ยิงผีบ้า
รพีกาญจน์ 59 ผบ.สป.ชม.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
