เมขลาล่อแก้วแวววูบวาบ
มณีแลบแปลบปลาบฉาบม่านหลัว
แมกเมฆหมอกหลอกลุกขมุกขมัว
ด้วยเกรงกลัวรามสูรตระกูลยักษ์
พยับเมฆเสกเค้าเงาหมอกหม่น
เหล่าอัปสรซุกซนร่นตั้งหลัก
เทพเทวาเหิรหาวราวหลบพักตร์
กริ่งเกรงศักดาเดชอาเพศเยือน
ทั้งดาราหว่าไหวไข้เร้นหลุบ
จันทร์เจ้าหุบตัวหงองอเคียวเหมือน
แก้วเก็จพรายแพรวพราวราวดวงเดือน
อำพรางเพื่อนหลังเมฆเสกมาบัง
ผลุบโผล่ผ่านพาลเห็นเช่นนั้นแล้ว
ขว้างขวานแก้ววัชระอสูรขลัง
เสียงโครมครืนตื่นไหวไปทั่ววัง
พิมานพังย่อยยับสุดอัปรี
อสูรวาดฟาดฟันสนั่นหล้า
พสุธาลุกไหม้สัตว์ไหวหนี
ทั่วสวรรค์ยันโลกามิกล้าตี
เกรงฤทธีขวานเพชรแลเวทย์มนต์
นางมณีเมขลาท้าเยาะเย้ย
"เหม่ เหม่ เหวย ต้องตาย" หมายขวานก่น
แสงแก้ววับจับตาพร่าลืมตน
ฟาดขวานชนหน้าแข้งแล่งตัวตาย
จบแบบเกรียน เดี๋ยวมีต่อ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
