คนเรามีเอกลักษณ์มักจำเพาะ
ใครจะเยาะเย้ยหยันมิหวั่นไหว
ดั่งทุเรียนหนามคมใช่ข่มใคร
สิ่งซ่อนในหวานหอมให้พร้อมทาน
ผลมะเดื่อแดงสวยดูสดใส
ส่วนภายในหนอนแมลงเข้าแซงซ่าน
อย่ามองคนเพียงเปลือกตาเหลือกลาน
อาจภายในซ่อนหวานคอยหว่านพรม
ดั่งตัวเธอคือเธออาจเย่อหยิ่ง
ด้วยใจจริงมีให้ใครเหมาะสม
มิใช่หว่านเสน่ห์เล่ห์ลอยลม
ใครมิชมก็ช่างเชิญห่างไกล
มิลับลมคมในใส่สีเคลือบ
คอยเขมือบแกงสมั่นในวันใหม่
รักคือรักเกลียดคือเกลียดมิเฉียดใคร
มีน้ำจิตน้ำใจให้คนจริง
มิเคยเปรียบเทียบใครว่าใหญ่เล็ก
เพียงสเป๊กถูกใจไม่เกรงกริ่ง
จะด้นดั้นมั่นใจใฝ่ประวิง
คอยท้วงติงติเตือนดั่งเพื่อนกัน
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
