อยากเสแสร้ง แกล้งทำ คำจ๊ะจ๋า
อยากคะขา เพ้อพร่ำ คำหวามไหว
อยากออดอ้อน ด้วยคำ ฉ่ำทรวงใน
อยากเป็นใคร คนที่ มีเวทมนตร์
**********
มันยากยิ่ง สิ่งที่ ฉันไม่ใช่
เรื่องสาไถย ไยเห็น เป็นสับสน
คงได้แต่ น้อยใจ ในตัวตน
ที่เป็นคน เศร้าสร้อย ในรอยตรม
**********
คิดอย่างไร ก็พูดไปอย่านั้น
แต่ละวัน เรียงร้อย ถ้อยขื่นขม
ไม่มีเล่ห์ ลิ้นหลอก กรอกคำคม
ถูกทับถม เย้ยหยัน...ฉันก็ยอม
**********
ความจริงใจ ช่วยอะไร ไม่ได้หรอก
คนเคยหยอก เคยเย้า เฝ้าหล่อหลอม
ยังกลายกลับ ลับหาย ทิ้งให้ตรอม
สิ้นถนอม น้ำใจ...... เยื่อไยเดิม
**********
ไม่อาจเป็น เหมือนใคร ดั่งใจฝัน
ฉันก็ยัง เป็นฉัน แต่วันเริ่ม
มีแต่เงา ระทม ที่ถมเติม
เศร้าคอยเสริม สนิท ทุกทิศทาง
**********
แม้นอยากเป็น เช่นเขา แต่เราไม่-
อาจทำได้ แค่รอรับ กับเมินหมาง
ของใครหนึ่ง ซึ่งทิ้งไป ระหว่างทาง
สิ่งร่วมสร้าง ถูกสลัด เพราะขัดใจ
***********
เถอะขอยอม แพ้พ่าย จากใจนี้
บอกคนดี รักฉัน นั้นยิ่งใหญ่
มากกว่าคำ หวามหวาน ถ้อยหว่านใคร
ฉันทำได้ เพียงแค่ใจ....มอบให้เธอ.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
