กระทู้นี้ที่ตั้งหลังพบพี่
เมื่อคนดีสบตาพาหวั่นไหว
ปากคอสั่นหวิวหวาดบาดทรวงใน
หนาวหรือไรไยสะเทิ้นจนเกินงาม
รักไม่กล้าทำหน้าปลงสังเวช
เหมือนกักเขตห้ามล้ำทำวาบหวาม
อนิจจัง ภาวนาแต่ตาวาม
หลงหนุ่มงามทรามวัยให้สาระวน
ถ้าจะรักให้บอกอย่ายอกย้อน
ไม่ต้องอ้อนยืนงงหลงสับสน
พี่ชายแท้แค่เตือนไม่เปื้อนปน
สุขกมลล้นเขต...สังเวชใจ
เมื่อคนดีสบตาพาหวั่นไหว
ปากคอสั่นหวิวหวาดบาดทรวงใน
หนาวหรือไรไยสะเทิ้นจนเกินงาม
รักไม่กล้าทำหน้าปลงสังเวช
เหมือนกักเขตห้ามล้ำทำวาบหวาม
อนิจจัง ภาวนาแต่ตาวาม
หลงหนุ่มงามทรามวัยให้สาระวน
ถ้าจะรักให้บอกอย่ายอกย้อน
ไม่ต้องอ้อนยืนงงหลงสับสน
พี่ชายแท้แค่เตือนไม่เปื้อนปน
สุขกมลล้นเขต...สังเวชใจ
"บ้านริมโขง"
หลงตัวเองซะงั้นบ้านริมโขง
อย่าขี้โกงเหลี่ยมเล่ห์ทำเฉไฉ
เรื่องของฉันนั้นไม่ใช่เรื่องใคร
พบที่ไหนเมื่อไรให้พูดมา
ที่เขียนไปความหมายใช่ชายนะ
เพราะพบปะแต่หญิงจริงดังว่า
ถ้าเป็นชายอย่าหมายจะชายตา
อย่าดีกว่าอย่ามาเอ่ยเผยความใน
ใครกันแน่ที่หลงปลงสังเวช
เพราะด้วยเหตุเมื่อวานนั้นใช่ไหม
มีจดหมายส่งมาน่าแปลกใจ
บอกความในแจ่มชัด ชอบณัชชา..
อย่าขี้โกงเหลี่ยมเล่ห์ทำเฉไฉ
เรื่องของฉันนั้นไม่ใช่เรื่องใคร
พบที่ไหนเมื่อไรให้พูดมา
ที่เขียนไปความหมายใช่ชายนะ
เพราะพบปะแต่หญิงจริงดังว่า
ถ้าเป็นชายอย่าหมายจะชายตา
อย่าดีกว่าอย่ามาเอ่ยเผยความใน
ใครกันแน่ที่หลงปลงสังเวช
เพราะด้วยเหตุเมื่อวานนั้นใช่ไหม
มีจดหมายส่งมาน่าแปลกใจ
บอกความในแจ่มชัด ชอบณัชชา..