หยุดเวลาชั่วขณะเพื่อผละหนี
ใช่วิถี...พลีเหงาเบาโหวงเหวง
โลกในใจใครกันจะบรรเลง
เหมือนหวาดเกรง..ใจตนชนเพดาน
มิรู้เลย..ฟ้ากว้างที่ว่างเปล่า
มีเรื่องราว..ความทุกข์รุกอีกด้าน
เงียบสงบพบฝันอันตรธาน
จึงประมาณ...ว่าเมื่อสิ้นเยื่อใย
สรรพสิ่งนิ่งสดับ..มิขยับเขยื้อน
มีแต่ใจเอ่ยเอื้อนที่เคลื่อนไหว
สั่นเบาเบาเคล้าสะอื้น..เหมือนคลื่นใจ
เริ่มแผ่วไป..ช้าช้า..ทุกนาที
เป็นบางมุม-บางรู้สึก...ที่ลึกกว่า
จะพรรณาเล็กน้อย..หรือร้อยที่
ต้องมีเธอเวียนวน..นะคนดี
เพราะชีวี...ถูกมอบแบบครอบงำ
ใช่วิถี...พลีเหงาเบาโหวงเหวง
โลกในใจใครกันจะบรรเลง
เหมือนหวาดเกรง..ใจตนชนเพดาน
มิรู้เลย..ฟ้ากว้างที่ว่างเปล่า
มีเรื่องราว..ความทุกข์รุกอีกด้าน
เงียบสงบพบฝันอันตรธาน
จึงประมาณ...ว่าเมื่อสิ้นเยื่อใย
สรรพสิ่งนิ่งสดับ..มิขยับเขยื้อน
มีแต่ใจเอ่ยเอื้อนที่เคลื่อนไหว
สั่นเบาเบาเคล้าสะอื้น..เหมือนคลื่นใจ
เริ่มแผ่วไป..ช้าช้า..ทุกนาที
เป็นบางมุม-บางรู้สึก...ที่ลึกกว่า
จะพรรณาเล็กน้อย..หรือร้อยที่
ต้องมีเธอเวียนวน..นะคนดี
เพราะชีวี...ถูกมอบแบบครอบงำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
