...ยินสำเนียงเสียงอ้อนอ่อนเดียงสา
ตะละแม่กุสุมาแล้วพาปลื้ม (วางยาไว้อีกแล้วนะฮะคนสวย)
อยากออเซาะกระซิบอยากหยิบยืม
ลบเจ้าคำว่าลืมนี้ไปซะ
...เอียงคอมองดาราท่ามฟ้าหม่น
คิดถึงใครบางคนจนล้นล่ะ (คราวนี้วางยาตัวเอง)
ทำนบน้อยปล่อยสายละลายชะ
ค่อยชำระรอยเหงาให้เบาบาง
...ในความเงียบสงัดคล้ายพลัดหลง
เข้าสู่ดงแดนถิ่นถวิลว่าง
ปล่อยอารมณ์ชมดาวที่พราวพราง
หากใจนี้อ้างว้างเกินอ้างคำ
...ข้างหน้าต่างบานเก่ายังเฝ้าเหม่อ
ในความเพ้อคอยนึกผนึกพร่ำ
จวบดาวเคลื่อนเลือนลางมิจางจำ
คงคะนึงตรึงย้ำว่าร่ำร้อง...
....................//ทอฝัน
ฝันตามหาใช่ไกลใจเอื้อมถึง
ใครคนหนึ่งวันวานหวานพรอดพร่ำ
แต่วันนี้เหือดแห้งเหลือรอยช้ำ
ใยครวญคร่ำหวลกลับลบคำลืม
เสียงกระซิบจากใจใครไหนเล่า
แผ่วแว่วเบารำพึงคนึงปลื้ม
ลอยล่องลมพาพัดซึ้งด่ำดื่ม
อยากหยิบยืมห่วงหาคราจันทร์เพ็ญ
รักหมดใจอภัยให้ตลอด
คล้ายตาบอดเลวร้ายมองไม่เห็น
แม้นแสนนาน"รอเทอ"ใจลำเค็ญ
ทุกยามเย็นร่ำเพ้อเธอกลับมา
.. กุสุมา ..
<a href="http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&rel=0&fs=1</a>
...เป็นฉะนั้นด้วยฉะนี้นี่ดอกหรือ?
เจ้าจึงรื้อความหลังวาดหวังหา
แท้เจ้ามีคู่ชิดติดอุรา
ตั้งแต่ครั้งนานมาร่วมฝ่าฟัน
...เขายังอยู่เคียงข้างอย่างเปลี่ยวเหงา
ยามเจ้าทุกข์บรรเทาใต้เงาฝัน
ดุจดาราจ้าแสงเป็นแรงดัน
คอยพลิกผันวันร้ายให้กลายดี
...มิเคยเลือนวันเก่าแห่งเราสอง
ในสายศิลป์ครรลองประคองศรี
นาฏกรรมรำร้องก้องธานี
เรียงร้อยสู่บทกวีคีตกานท์
...อภัยเถิดแม้พรากจากทรวงเจ้า
มิลืมวันของเราเฝ้าประสาน
สถิตอยู่คู่หล้าชั่วกาลนาน
ตราบดาราฉายฉาน ณ ม่านฟ้า...
....................//ทอฝัน
ตะละแม่กุสุมาแล้วพาปลื้ม (วางยาไว้อีกแล้วนะฮะคนสวย)
อยากออเซาะกระซิบอยากหยิบยืม
ลบเจ้าคำว่าลืมนี้ไปซะ
...เอียงคอมองดาราท่ามฟ้าหม่น
คิดถึงใครบางคนจนล้นล่ะ (คราวนี้วางยาตัวเอง)
ทำนบน้อยปล่อยสายละลายชะ
ค่อยชำระรอยเหงาให้เบาบาง
...ในความเงียบสงัดคล้ายพลัดหลง
เข้าสู่ดงแดนถิ่นถวิลว่าง
ปล่อยอารมณ์ชมดาวที่พราวพราง
หากใจนี้อ้างว้างเกินอ้างคำ
...ข้างหน้าต่างบานเก่ายังเฝ้าเหม่อ
ในความเพ้อคอยนึกผนึกพร่ำ
จวบดาวเคลื่อนเลือนลางมิจางจำ
คงคะนึงตรึงย้ำว่าร่ำร้อง...
....................//ทอฝัน
ฝันตามหาใช่ไกลใจเอื้อมถึง
ใครคนหนึ่งวันวานหวานพรอดพร่ำ
แต่วันนี้เหือดแห้งเหลือรอยช้ำ
ใยครวญคร่ำหวลกลับลบคำลืม
เสียงกระซิบจากใจใครไหนเล่า
แผ่วแว่วเบารำพึงคนึงปลื้ม
ลอยล่องลมพาพัดซึ้งด่ำดื่ม
อยากหยิบยืมห่วงหาคราจันทร์เพ็ญ
รักหมดใจอภัยให้ตลอด
คล้ายตาบอดเลวร้ายมองไม่เห็น
แม้นแสนนาน"รอเทอ"ใจลำเค็ญ
ทุกยามเย็นร่ำเพ้อเธอกลับมา
.. กุสุมา ..
...เป็นฉะนั้นด้วยฉะนี้นี่ดอกหรือ?
เจ้าจึงรื้อความหลังวาดหวังหา
แท้เจ้ามีคู่ชิดติดอุรา
ตั้งแต่ครั้งนานมาร่วมฝ่าฟัน
...เขายังอยู่เคียงข้างอย่างเปลี่ยวเหงา
ยามเจ้าทุกข์บรรเทาใต้เงาฝัน
ดุจดาราจ้าแสงเป็นแรงดัน
คอยพลิกผันวันร้ายให้กลายดี
...มิเคยเลือนวันเก่าแห่งเราสอง
ในสายศิลป์ครรลองประคองศรี
นาฏกรรมรำร้องก้องธานี
เรียงร้อยสู่บทกวีคีตกานท์
...อภัยเถิดแม้พรากจากทรวงเจ้า
มิลืมวันของเราเฝ้าประสาน
สถิตอยู่คู่หล้าชั่วกาลนาน
ตราบดาราฉายฉาน ณ ม่านฟ้า...
....................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
