ลมหายใจไหวหวั่นสั่นสะท้าน
หนาวร้าวรานผ่านมาเวลาดึก
จนสะอื้นตื่นฝันเป็นบันทึก
ให้รู้สึกรู้ซึ้ง, ถึงความกลัว
บนถนนลูกรังอยู่ฝั่งโพ้น
กายกระโจนจากจิตคิดไปทั่ว
อาจเป็นความขลาดเขาที่เมามัว
ก่อนจะถูกเย้ยยั่ว, จากตัวเอง
เหนื่อยเกินไปไหมนั่น? กับฝันเพ้อ
ที่ต้องเจอเจ็บช้ำคืนคร่ำเคร่ง
ยิ่งตรอมตรมยิ่งเศร้าเข้ากับเพลง
ยิ่งกลัวเกรงยิ่งหวั่น, แทบกลั้นใจ
โลกหยอกเย้าเราเล่นอยู่เป็นนิจ
นิ่งสนิทอิงแอบคับแคบไหม?
ตะกายเกลือกเลือกเดินเผชิญไป
เลือดยังไหลรุ่มร้อน, ไม่อ่อนแรง
เป็นระลอกหมอกฝุ่นยังกรุ่นอยู่
สายลมพัดพราวพรูขึ้นสู่แสง
แหงนมองฟ้าจับฝันตะวันแดง
ตระหนักแจ้งแห่งฤดี, เริ่มคลี่คลาย
จากเส้นทางปิดตายอีกหลายฝั่ง
วันนี้ยังมั่นคงตรงความหมาย
ในใจเราต่างรู้ลูกผู้ชาย
กล่าวทักทายไม่หยุด, สุดทางเดิน.
................
ด้วยจิตคารวะครับ!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
