ฤดูเก็บเกี่ยวผลผลิต
หวังชีวิตพลิกฟื้นกลับคืนฉ่ำ
กว่าลืมตาอ้าปากต้องตรากตรำ
หว่านกล้าดำทำนา มานานนัก
จะปลดหนี้ที่รอธอกอสอ
เก็บลำกอที่เห็นเป็นประจักษ์
บรรจงเกี่ยวเคียวกำทำด้วยรัก
สุขเกินกว่าจะลงพัก กล่าวทักทาย
มีความฝันมั่นคงล้มลงนั่ง
จวบกระทั่งวิปลาสมิคาดหมาย
มองฟ้าดับกับค่ำ, คืนทำลาย
จนสูญเสียความหมาย อยู่หลายที
เมื่อความฝันอันตรธานจนรานร้าว
ได้ยินข่าวฝนตกตระหนกหนี
ข้าวที่ปลูกถูกน้ำท่วมอ่วมฤดี
เหมือนย่ำยีความหวัง ดั่งตั้งใจ
นั่งมองอยู่บนเรือไม่เหลือแล้ว
คงหมดแววเฝ้ารอพอศอใหม่
ใต้ผืนน้ำคือดินถิ่นอำไพ
ที่หมดไปย่อยยับ ไม่กลับคืน.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
