ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ฤดูหนาวนอนหนาวเหน็บเก็บไปคิด
ฤดูที่เหงาจิตกายแสนเหงา
ฤดูร้อนนอนเดียวดายใจซึมเซา
ฤดูเหงาอยากให้มันหมดสิ้นไป
ฤดูนี้ที่เหงาเศร้าเลือล้น
ฤดูฝนคนนี้ที่หวั่นไหว
ฤดูหนึ่งอยากเจอคนจริงใจ
ฤดูไหนได้ประสบพบคู่ครอง

ลุเหมันต์หวั่นใจในห้วงรัก
เกินหาญหักหัวใจให้หยุดหลง
จนคิมหันต์หวังอาลัยให้คลายลง
กลับยืนยงแผดเผาร้าวกว่าเดิม

ย่างวสันต์ยังหวั่นกับความเหงา
ว่าจะเร้าความอ่อนไหวให้เข้าเสริม
ล่วงฤดูใบไม้ผลิ....มิคงเดิม
หรือเหงาเพิ่มทุกฤดู...อยู่อาจิณ

...แบบว่าร่วมแจมครับ