ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ไม้ไผ่
ถูกเหลา
เรียวเล็ก
...
มัดประสาน
ติดกระดาษ
เรียกว่า...ว่าว
...
โบยบิน
โฉบเฉี่ยว
คล้ายดั่งนก
...
กระตุกขึ้นกระตุกลง
โต้แรงลม
ด้วยแรงมือ
...

-สกินเฮด-

จะว่าไป  เปรียบคนเรา  เหมือนดั่งว่าว
มีเชือกราว  คอยดึงไว้  ให้ขึ้นสูง
เหมือนคนเก่ง  มีคุณธรรม  ไว้ค้ำจูง
จึงว่าสูง  สุดคืนสู่  สามัญไป

ถ้าเชือกว่าว  ไม่มั่นคง  ก็คงขาด
หากพลั้งหลาด  คงหลุดลอย  ไปที่ไหน
แล้วดิ่งลง  ขาดพัง  ตรงที่ใด
เหมือนกันไหม  ที่คนไร้  คุณธรรม

ว่าวเอยว่าว  ตัวน้อย  ลอยตามลม
โฉบเฉี่ยวลง  ขึ้นวน  ดูน่าขำ
เหมือนชีวิต  ที่ขึ้นลง  เป็นประจำ
ตามพระธรรม  พระพุทธตรัส  ไม่ขัดเลย

ว่าวหรือคน  ก็ไม่แน่  ล้วนไม่เที่ยง
ไม่ฟังเสียง  ล้วนเปลี่ยนแปลง  นะเพื่อนเอ๋ย
เป็นไปตาม  กฎไตรลักษณ์  ไม่ผิดเลย
จึงมาเอ่ย  คำกล่าวให้  เข้าใจกัน

 emo_12 emo_12 emo_12 emo_12 emo_12

ว่าวก็เหมือน..ชีวิต..คิดให้หนัก

สายป่านชัก..ผูกโยง..ที่ตรงไหน

สายป่านคือ..สติ..ริการไกล

ป่านขาดไป...สติแตก..แยกหลงทาง

..ลมสิ่งเร้า..คือเหตุการณ์..ที่ผ่านเข้า

มีหนักเบา..ทำป่านพัน..กันบาดหมาง

เปรียบดังคน..มีสติ..มานำทาง

แม้เลือนราง..ทางบอด...ยังยอดคน
 emo_57

มือจับ
เหลาไม้
ดัดโครง

มือจับ
ทากาว
ติดกระดาษ

มือจับ
เจาะรู
ร้อยด้าย

มือจับ
วิ่งส่ง
ว่าวลอย

มือจับ
ผ่อนสาย
ลิ่วฟ้า

คือมือ
ที่สร้าง
บังคับ

คือมือ
ที่รับ
ร่วงหล่น

คือมือ
คือใจ
คือคน

คือผล
ของใจ
ของมือ


อยากแต่งแคนโต้  แต่ไปๆ มาๆ กลายเป็นกลอนหกจนได้