ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เห็นดวงดาวบนราวสะพานฟ้า
ก็ทำให้ห่วงหาเธอเหมือนเก่า
อยากรู้ว่าในราตรีที่พร่างพราว
เธอจะยิ้มหรือเจ็บร้าวสักเพียงใด
อยากให้รู้เอาไว้ใครเป็นห่วง
อยากถามความทั้งปวงกวนไปไหม
ฉันได้ส่งคำถามข้ามฟ้าไกล
ไม่เห็นคนของใจตอบกลับมา
หรือว่าเป็นเพราะสะพานข้ามผ่านฟ้า
มันกว้างไกลใหญ่กว่าเสียงขับขาน
จึงทำให้เธอเงียบหายไปหลายนาน
ถ้าดวงดาวเดินผ่านฉันวานที
วานไปบอกคนห่วงใยที่ไกลฉัน
ฉันคิดถึงเขาทุกวันอยู่ตรงนี้
สะพานดาวคงลาดยาวเสียเต็มที
ทำให้ฟ้าฝั่งนี้ไม่มีเธอ

      สะพานดาว ทอดยาว จรดขอบฟ้า
      ไม่รู้ว่า สิ้นสุด ที่ตรงไหน
       ฉันขอฝาก ความรัก ความห่วงใย
       ฝากไปให้ คนไกล ปลายฟ้าที

       อยากให้รู้ ที่นี่ มีคนเหงา
       เฝ้ามองดาว ฝากรักไป ไม่หน่ายหนี
       วอนดาวสวย ช่วยเอารัก ให้เธอที
       ข้ามสะพาน ดาวตรงนี่ ไปให้เธอ

คงจะเป็นสะพาน...ดาวเดียวกัน
จึงทำให้ตัวฉันใจสั่นไหว
เหมือนอยู่บนสะพานที่พัดไกว
ยามที่คนห่างใจส่งรักมา
ฉันสัมผัสมันได้ในใจฉัน
ว่าคนไกลตรงนั้นส่งห่วงหา
ส่งทุกสิ่งที่มีผ่านแววตา
ของดวงดาวบนฟ้ายามแหงนมอง

สะพานดาวอาจลาดยาวจรดขอบฟ้า
แต่ขอบใจใหญ่...กว้างกว่าเป็นไหน ๆ
จึงทำให้คนสองคนที่ห่างไกล
มองเห็นกันผ่านดาวใสบนสะพาน
แม้มันจะไกลไปให้ข้ามเดิน
บนสะพานสูงเนินเกินพ้นผ่าน
แต่ยามใดได้มองราวสะพาน
ที่เป็นดาวนับล้านก็อุ่นใจ