ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

“ ท่ามกลางเสียงสายฝนกับคนเหงา”

 emo_58

ดวงเทียนไหวระริกกระดิกเต้น
เปลวไหวเอนเล่นลมประโลมเป่า 
พระพายอึงสะบัดพัดแผ่วเบา
สลับเร้าเร่งรัดพัดสำแดง

เสียงฝนแรกหล่นฟ้าฝ่าอากาศ
ดั่งคลื่นสาดสินธูสู่ดินแห้ง
ถิ่นเฝ้ารอนทีนี้ลงแปลง
ผืนดินแล้งรอน้ำกำลังมา

ฝนเม็ดแรกแหวกลมพรมพิภพ
หล่นกระทบถึงดินและหินผา
แล้วกรูสาดกระหน่ำซ้ำพสุธา
น้ำก็บ่าหลั่งทาบอาบผืนดิน

ท่ามกลางเสียงสายฝนกับคนเหงา
นอนกอดเงาหนาวสั่นขวัญถวิล
ฝนโปรยคล้ายน้ำตาฟ้าหลั่งริน
มิต่างจินต์คนเหงากอดเงานอน

ความง่วงเริ่มเร่งเร้าแทนเหงาหนัก
ภวังค์ผลักนฤมลบนฟูกหมอน
สู่นิทราหลับลงปลงอาวรณ์
ด้วยเหนื่อยอ่อนล้านักจึงพักใจ

ราตรีกาลผ่านห้วงเกินล่วงรู้
เสียงฝนพรำกล่อมหูสู่หลับใหล
อรุณตื่นขึ้นมาจะฝ่าไป
จูบฝนไว้ปลอบขวัญอันเดียวดาย

 emo_55
~masapaer~


(https://i.ibb.co/VjV1Zxk/42-EB09-DA-7468-420-B-9-EC2-9-DD5-CA347-CB8.jpg) (https://ibb.co/znsMYFt)