พิมพ์หน้านี้ - ...จันทร์เสี้ยว...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนวิงวอน+กลอนอ้อนวอน => ข้อความที่เริ่มโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 เมษายน 2021, 12:08:PM



หัวข้อ: ...จันทร์เสี้ยว...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 เมษายน 2021, 12:08:PM


...จันทร์เสี้ยว...

“...ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน
ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง...”


sb2ogMKmIyI

..ไปอ่านเจอกลอนเก่าๆ ที่เคยแต่งไว้
 เกี่ยวกับ “จันทร์เสี้ยว”
 เลยลองเอามาปัดฝุ่น แล้วแต่งใหม่ครับ...

Qf7JnzalwtE

...จันทร์เสี้ยว (๑)...

ขอจันทร์เสี้ยว เหลียวหัน อย่าบั่นรัก
ขอนวลพักตร์ คืนเพ็ญ เดือนเด่นสรวง
ขอถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงแดดวง
ขออย่าลวง- รัก,เกี่ยว เพียงเสี้ยวใจ

ขอศศิ- ธรทอ ลออแสง
ขอร้อนแรง แห่งรัก มิผลักไส
ขออย่าลบ เลือนหาย สลายไป
ขอสว่าง กลางใน หัวใจเธอ

ขอจันทร รอนแรม แซมสวาท
ขออย่าขาด คิดถึง คะนึงเสมอ
ขอคำมั่น มิร้าง สร่างละเมอ
ขอพบเจอ ในฝัน...ทุกวันคอย

โซ...เซอะเซอ
2 เมษายน 2564


*จันทร ในที่นี้ อ่าน จัน-ทอน




หัวข้อ: Re: ...จันทร์เสี้ยว...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 เมษายน 2021, 12:09:PM


..จันทร์เสี้ยว (๒)...


เสียงตึกตึกเยี่ยงนี้......นะเออ
เหมือนตื่นเต้นละเมอ...บ่อยครั้ง
ยามครุ่นคิดถึงเธอ.....ใจพี่
พุ่งทะยานสุดยั้ง........กอดเกี้ยวเสี้ยวจันทร์

โซ...เซอะเซอ
2 เมษายน 2564




หัวข้อ: Re: ...จันทร์เสี้ยว...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 เมษายน 2021, 12:09:PM


...จันทร์เสี้ยว (๓)...

เห็นจันทร์เสี้ยว เหลียวมอง บนท้องฟ้า
ฤ คนบ้า เกิดคึก ห้าวฮึกเหิม
จึงตัดแต่ง แหว่งเฉือน ไม่เหมือนเดิม
จากแรกเริ่ม โตเต็ม เล็มจนเว้า

กลางไพรพฤกษ์ ดึกดื่น คืนสงัด
ตะคุ่มร่าง ว่างจัด นั่งขัดเข่า
เสียงหายใจ เฮือกถอน ร่ำกลอนเกลา
ร่ายประชด บรรเทา เหงาดวงแด

มองบุหลัน บั่นเสี้ยว เสียวสะท้าน
ฤ ดวงมาน แห่งข้า ท่าจะแย่
เศษธุลี ใครเล่า เขาเหลือบแล
ให้ท้อแท้ แห้งเหี่ยว เปลี่ยวใจนัก

ยืนออดอ้อน กลอนกานท์ นานวิโยค
อุปโลกน์, คลางแคลง สำแดงประจักษ์
ว่าแท้จริง รัญจวน คำครวญรัก
คือตัวฉัน ทึกทัก รักข้างเดียว

โซ...เซอะเซอ
2 เมษายน 2564




หัวข้อ: Re: ...จันทร์เสี้ยว...
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 04 เมษายน 2021, 10:11:AM


เพลินอาจพลาด

โต.เอ๋ยเคยมองกลางช่องเขา
ลมเร้าเล่นริ้วมองผิวเผิน
ซาบซึ้งตรึงตาพาให้เพลิน
หยุดเดินหลบนั่งพิงผนังถ้ำ

สุขเย็นเห็นฟ้ามหาสมุทร
ปลาผุดนางฟ้ามากรายกล้ำ
หลับลึกตรึกคิดเริงลำนำ
เลยล้ำตรึกตรองลำพองใจ

หารู้ไหมว่าคราพิโรธ
ฟ้าโกรธเคืองข้าคราไฉน
บรรเลงเพลงลมล่มแล้วไกล
ปล่อย”โต”ลอยไปตามสายน้ำ

เนิน จำราย