|
หัวข้อ: ความในใจ เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 06 ตุลาคม 2020, 06:30:PM ความในใจ เลือนรางรอยร่างคำ ใจเคยจำวันฟุ้งเฟื่อง กลอน ฉันท์ วางบรรเทือง รื่นรสถ้อยโถมถั่งสาย ห่างห่างให้เงียบหงอย มาเฝ้าคอยคนคล้อยหาย เชิญชวนมิหวนชาย ชำเลืองนิดจิตรันทด ยังมีมิตร “มนตรี” ร่ายกวีวางปรากฏ ชุบใจให้ชื่นพจน์ มิแล้งร้างว่างร้อยกรอง แข็งใจเลือกดอกไม้ บานไสวในทำนอง จัดคำเคียงประคอง ถนอมค่าบทกวี เพรางาย มณีโชติ ๖ ตุลาคม ๒๕๖๓ อังคาร หัวข้อ: Re: ความในใจ เริ่มหัวข้อโดย: @free ที่ 08 ตุลาคม 2020, 10:47:AM คำไพเราะ เสนาะความแล้ว ครับครู Wu6w-HUTOjU หนาวหนาว ครูใหญ่มาตรวจห้องเรียน . ส่งการบ้านครับ "บทเดียวก็แต่งให้มันดีเหอะ" บทเดียวยังไม่เพราะ แต่งไปทำไมหลายบท ทรมานคนอ่าน ขอบคุณครูสอน ….. ครูตรวจแก้ด้วย เป็นพระคุณอย่างยิ่ง เอาแบบยาแรงเลยครับ จะได้จำไปแก้ไข อย่าให้ทำผิดพลาดเป็นต้วอย่างไม่ดีต่อคนอื่นๆ ผมรู้สึกคล้ายว่าผิด เหมือนดันทุรัง เพราะเสียดาย"คำ" ….. (วจีจางห่างถ้อย เหงาหงอย) วจีจางละห่างห้อย เหงาหงอย ไกลร่างฟูกลายฝอย ฟุ่น(ฝุ่น)ฟุ้ง (มิตร)ยังมิตรอยู่ยืนรอย รินร่าย เริงรา (กานท์)กรานต์แกร่งแสงเรืองรุุ้ง มุ่งไม้(บานไสว) ไสวบาน หัวข้อ: Re: ความในใจ เริ่มหัวข้อโดย: @free ที่ 08 ตุลาคม 2020, 11:58:PM TuQglZ4bFLE วจีจางห่างถ้อย หงอยเหงา ไกลร่างกายหายเงา งุ่นง้ำ (โกรธหน้าง้ำ) มิมิตรอยู่ยังเรา รินร่าย เริงรา กรานต์แกร่งแรงยืนย้ำ เยี่ยงไม้ไสวบาน shikbE3_cjk |