ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(https://scontent.fbkk1-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/44032537_2270788639658283_2205490488457297920_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_eui2=AeGzOKxAZ_2IDWfkfO5y91cWbCQBVTSF8Lcgk8aKNV1csvZMsNiSXbk8pbmS2Ss5qJtdhoErD9cjzf2HEXipW7EhK22_Sq7dNKckY4KmOJHlDw&oh=850ebb17ae95f1919fcebf42a07dd5cc&oe=5C530705)

..ช้าช้า..(ใช้ชีวิต)

สายลมพัดโบกโบยผิวโหยแห้ง
ฤดูแล้งมาเยือนแล้วเพื่อนฉัน
ความรู้สึกมีไหมให้เหมือนกัน
เช้าเช้านั้นหมอกเห็นเริ่มเย็นลง

จิบน้ำชากาแฟดื่มแต่เช้า
เร็วเร็วเข้าลวกลิ้นยกรินส่ง
รีบอาบน้ำแต่งตัวหัวยังคง
ม้วนอยู่ยงอย่างนั้นแต่วานซืน

นาฬิกามองไปเดินไวนัก
คดข้าวตักเรี่ยราดหกดาษดื่น
ใส่ถุงร้อนเปิดปากมากเทคืน
หยิบจับลื่นทัพพีร้อนที่มือ

โยนห่อข้าวลงเบาะก็เพราะว่าง
ไม่ต้องจ้างบางคนงานล้นถือ
เพียงลำพังชีวาสู้หารือ
มิต้องยื้อจิตใครให้ร่วมทาง

เท่าที่มีอยู่เคียงพอเพียงสุข
มิเคยทุกข์อับจนถึงหม่นหมาง
แม้บางคราวล้าถอยแค่ปล่อยวาง
มิเงื้อง้างโพยภัยมาใส่ตน

แต่ก็มีหงอยเหงาทรวงเปล่าเปลี่ยว
บางทางเทียวฟันฝ่าเมฆฟ้าฝน
เพียงสายลมสมมุติประดุจคน
คอยพร่ำบ่นชีวาช้าช้าเดิน.

พิณจันทร์
๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๑