ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(https://scontent.fbkk2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/43270202_2256062071130940_7984439229415424000_n.jpg?_nc_cat=100&_nc_eui2=AeFEvSPvlpfsvHtl1zMioKV8z2ZDDBSv-vFKPhe5pLh_mMcrRp8dT--_uKzgTLFzoPNpv08LZuqAAexRyDBNZZi_QermsOJoniclwy9ikf_fyQ&oh=c39add06af78de492a01cd91d49614c9&oe=5C4B0B8E)
(ขอบคุณเจ้าของภาพประกอบจ้า)

..หนาวอันใด..

อันมนุษย์สุดท้ายก็ตายจาก
แค่ลำบากอยู่ยงยามส่งเสียง
เมื่อตายดับนั่นต้องสุขมองเมียง
เกิดดับเพียงสูงต่ำเป็นธรรมดา

สรรพสิ่งบนโลกมีโศกเศร้า
ทุกข์หงอยเหงาสับเปลี่ยนวนเวียนหา
ที่สุขสันต์สมหวังรินหลั่งมา
ทุกวิญญาหนทางปล่อยวางมี

การครองเรือนชายคาอุราคู่
ทุกฤดูหนาวร้อนบ้างจรหนี
หนาวอากาศหวังอุ่นหนุนชีวี
อาจบางทีเลิกร้างแยกทางกัน

แม้ยามร้อนอ้อนใจเย็นให้ดับ
ต่างยอมรับร่วมทุกข์ให้สุขสันต์
ทุกคนต่างปรับแจงจิตแบ่งปัน
แต่ละวันผ่านไปให้ยากเย็น

สำหรับฉันวันนี้ฤดีหนาว
อาจบางคราวร้อนรนผู้คนเห็น
แต่ทุกอย่างสุขใจดั่งให้เป็น
หนาวประเด็นนี้แท้แค่ฤดู

มิถึงว่าหัวใจสิ้นไร้หวาน
แก่เกิดนานทำใจไม่หดหู่
มองลูกหลานประเทืองให้เฟื่องฟู
วัยย่าปู่อย่างเราอุ่นเหย้าเรือน

ทุกวันนี้จึงเห็นตระเวนหา
มิตรธรรมาสร้อยศิลป์กวินเพื่อน
มาร่วมร้อยโคลงกลอนกระฉ่อนเยือน
วาดดาวเดือนสุขสันต์ทุกวันเอย.


พิณจันทร์
๗ ตุลาคม ๒๕๖๑