พิมพ์หน้านี้ - O เพลงซอ .. ที่รอสี .. O

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: aasdang ที่ 14 มีนาคม 2014, 06:23:AM



หัวข้อ: O เพลงซอ .. ที่รอสี .. O
เริ่มหัวข้อโดย: aasdang ที่ 14 มีนาคม 2014, 06:23:AM
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

O ศัพท์แสงแสดง-ทิ-ฐิ-วิ-กฤต
ระ-บุ-มิจฉะมากมาย
ลูบคลำพระธรร-มะ-อ-ภิ-ปราย-
ระ-บุ-คล้ายจะเคยเห็น

O กาลามะสู-ต-ระ-ประ-การ
พระ-ประ-ทานเสมอเป็น -
หลัดยึดประพฤติ-ท-ศะ-ประ-เด็น
ฤ-จะ-เร้นจะเลือนสูญ

O เขาว่า..เพาะสา-ว-กะ-ส-ภาพ
ประ-ลุ-คาบทวีคูณ
เหนี่ยวรั้งพลัง-ฐิ-ติ-วิ-ทูร
ก-ละ-กูณฑะมอดเชื้อ

O เกรงว่าจะหา-ย-นะ-พระ-ศาสน์
เพราะ-ประ-ภาษะคลุมเครือ
ลุ่มหลงพะวง-ภ-พะ-อะ-เคื้อ
อรร-ถะ-เพรื่อสิพร่ำเผย

O ไพศาลประการ-อ-ริ-ยะ-วาท
จะ-ป-ลาตะล่วงเลย
เกรงเขลาคละเคล้า-บ-ทะ-เฉลย
น-ยะ-เปรยจะปลอมปน

O ยากเย็นประเด็น-อ-ริ-ยะ-สัจจ์
ภ-วะ-วัฏฏะเวียนวน
เสกสรรคะคัน-ถะ-อ-นุ-สน-
ธิ-วิ-กลวิการเขียน

O กำจายสยายอุ-บั-ติ-จิต
ระ-บุ-ทิศะดุจเธียร
รอบกรรมะนำ-ภ-วะ-เสถียร
นิ-ระ-เปลี่ยนกระทั่งปลาย

O เห็นไกลกระไร-นั-ย-นะ-ทิพย์
กระ-แดะ-หยิบมุบรรยาย
เกรงว่าจะพา-ข-ยะ-ข-จาย
มรร-คะ-ปลายจะเปล่าเปลือง

O เหตุต้น .. เพาะผล-กรร-มะ-กระ-ทบ
ด-ละ-ภพะรองเรือง
สัมผัสกระหวัด-ร-สะ-เมลือง
ทะ-นุ-เนื่องเขษมสันต์

O การณ์เหตุและเจ-ต-นะ-ผ-จง
อุ-ป-สงคะร่วมกัน
ก่อกรรมะนำ-ทุ-ก-ระ-ทัณ-
ฑะ-ผ-ชันเผชิญชนม์

O กรรมเหตุและเด-ชะ-จะ-ส-ลาย
ก็-เพราะ-คลายระดับ..ตน..
รู้วัตรขจัด-อ-ดุ-ระ-ผล
ละ-ก-มละพ้นหมอง

O เพียงคุมผชุม-จิ-ตะ-ส-มา-
ธิ-ส-ภาวะตามตรอง
ใคร่ครวญชนวน-มุ-หะ-ละ-ออง
เฉพาะต้องจะตัดเตียน

O ติดหล่มเพราะสม-มุ-ติ-พิ-การ
วิ-ญ-ญาณะจำเนียร
สิ้นร่าง บ่ ร้าง-ภ-วะ-เสถียร
จะ-ผละ-เปลี่ยนและเวียนไป

O ดวงเดียวจะเหนี่ยว-อ-ม-ระ-ภาค
กระ-แหนะ-พากย์เพราะอำไพ
ลอยลิบกระพริบ-บ-ทะ-ไสว
ภ-พะ-ใหม่ตะบึงมอง

O แห่ตามเพราะพราห-ม-ณะ-ประ-สิทธิ์
นิ-ร-มิตะรับรอง
อวลอรรถเพาะปรั-ช-ญะ-ส-นอง
ผิ-วะ-ต้องก็เป็นตาย

O กาลล่วงก็ห่วง-ทิ-ฐิ-พิ-สุทธิ์
ธรร-มะ-พุทธจะเปล่าดาย
แผกผันเพาะคัน-ถะ-อ-ภิ-ปราย
อ-ธิ-บายะเบี่ยงเบน

O หลงมุขะยุค-อุ-ป-นิ-ษัท
พิ-เคราะห์-อรรถะโอนเอน
หลงรสประพจน์-อุ-ต-ริ-เถร
ด-ละ-เวระแฝงไว้

O แยบคายอุบาย-มุ-สะ-ประ-โยค
ระ-บุ-โลกะครรไล
พรางปมเพาะสม-มุ-ติ-พิ-สัย
ระ-บุ-ให้พิกลเห็น

O แปลกตอนสะท้อน-ร-หั-สะ-วา-
ก-ยะ-พาหะแผกเพ็ญ
ข้ามภพบ่จบ-ประ-ทุ-ษะ-เข็ญ
ต-ละ-"เป็น"เพราะกรรมปรุง

O เหตุนำเพราะคัม-ภิ-ระ-ก-ถา
อรร-ถะ-ราชะอำรุง
ภาษปวงพระร่วง-ลิ-ขิ-ตะ-ฟุ้ง
ก-ละ-รุ้งจรัสเหลือ

O ต้นเงื่อนเสมือน….วิ-สุ-ทธิ์-มรรค
เพราะ-ประ-จักษะจุนเจือ -
คลี่คลายสยาย-ภ-พะ-อะ-เคื้อ
ต-ละ-เหยื่อก็พร้อมยิน

O เหตุร้อน ณ ก่อน-ม-ร-ณะ-กาล
ฤ-จะ-ผ่านทลายภินท์
ย้อนสางมล้าง-ภ-วะ-อ-จิน-
ต-ยะ-สิ้นจะได้หรือ ?

O เมื่อเหตุเภท-ด-ละ-ประ-ภพ
ฤ-จะ-กลบซะด้วยมือ
รูปนาม ฤ ข้าม-ภ-พะ-กระ-พือ
ประ-ลุ-รื้ออดีตกรรม

O การณ์ใดกระไร-ด-ละ-เพราะเหตุ
บ-ริ-เฉทะเนื่องนำ -
ส่งผลทุรน-อ-ดุ-ระ-ล้ำ
ฤ-จะ-ห้ำประหัตหาย

O ความดับระงับ-ฤ-จะ-ประ-สบ
ผิ-วะ-ภพะวอดวาย
หนทางจะล้าง-ทุ-ระ-ส-ลาย
ฤ-จะ-หมายจะมองไหน ?

O เหตุ-ผล ณ บน-ระ-ยะ-ระ-หว่าง
ภ-พะ-ต่างจะอย่างไร ?
หรือเพียงจะเบี่ยง-ทิ-ฐิ-พิ-สัย
ระ-บุ-ไว้เพราะสับสน

O มืดมัวสลัว-รั-ฐะ-ไผท
ม-ติ-ไหนก็จำนน
แซ่ศัพท์สดับ-จิ-ตะ-ฉ-งน
เสนาะพ้นวิหคไพร !

O แม้นห้วงอรรณพนั้น - - - ไพศาล
ใช่กักทุกข์ทรมาน - - - หมดสิ้น
แต่อบายจดพรหมสถาน - - - ถ้วนหมู่
นับเนื่องเพียงกระผีกริ้น - - - รอด, พร้อม-นฤพาน !


http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2014&date=01&group=164&gblog=43 (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2014&date=01&group=164&gblog=43)



บทนี้เขียนขึ้นมาเพราะต้องการคัดค้านแนวคิดแบบ สัสสตทิฏฐิ คืออัตตาคร่อมภพคร่อมชาติ .. บุญข้ามภพ บาปข้ามชาติ วิญญาณล่องลอย
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2013&date=30&group=164&gblog=42 (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2013&date=30&group=164&gblog=42)


หัวข้อ: Re: O เพลงซอ .. ที่รอสี .. O
เริ่มหัวข้อโดย: aasdang ที่ 15 มีนาคม 2014, 07:41:PM
O เมื่อหนังสือหลากหลายไม่ชายตา
ฟังเขาว่า .. คิดเห็น .. เชื่อเป็นหลัก
จึงเห็นคนเชื่องเชื่อ..จนเหลือทัก
เดินกันขวักไขว่หน้าทั้งนาคร

O ไหว้จอมปลวก, ต้นกล้วย .. อำนวยผล
โอ้จิตคนติดตายเกินถ่ายถอน
ปล่อยใจให้มิจฉานั้นพาจร
พระท่านสอนท่านสั่ง .. ไม่ฟังความ

O เป็นมนุษย์สุดดีก็ที่คิด
ไยเอาจิตมัดผูก .. ยอมถูกล่าม
และเอาสิทธิ์ไตร่ตรอง .. ให้ต้องทราม
จนล่องข้าม .. เหตุผลให้คนเย้ย !

O สองมือยก-กบประนม คอก้มต่ำ
กำหนดใจ - ความ, คำ ขึ้นย้ำเอ่ย
ขอ-เมตตาคุณพระ .. อย่าละเลย
ช่วยดั่งเคย .. ทุกปรารถนาที่ปรารมภ์

O หลังพล่ามเพ้อพูดจา .. กับอากาศ
พาภพชาติเคล้าคลุก .. จนสุขสม
อุปาทานค้ำคาในอารมณ์
ความโง่งมก็เกินบั่น .. ให้อันตรธาน !

O จึงเห็นตัวโง่งม .. นั้นซมโศก-
อยู่ในโลกคลุ้มคลั่ง .. ของ-สังขาร-
ที่คืบเข้ากอบกิน .. จิต .. วิญญาณ
เมื่อวงวัฏฏะสงสาร .. หมุนด้านรอ !

O เห็นเขาวางดอกไม้หลากหลายสี
อัญชลีกราบก้มประนมขอ
ปากหนึ่งกับถ้อยคำ .. เฝ้าร่ำรอ-
พูดเติมต่อสร้างหวังอยู่ทั้งเป็น

O ปล่อยผ่านปรารถนาสู่อากาศ
เผื่อบาง"ธาตุ"สถิตอยู่ .. จักรู้เห็น
ฟังอ้อนวอนขอเอา..ทั้งเช้าเย็น
อาจลอบเร้นเหนี่ยวดึงส่งถึงมือ

O มิใช่มือสำหรับ .. หยิบ .. จับ .. ทำ-
จนกร้านดำบ่งบอก .. นั้นดอกหรือ
จะหยิบฉวยบากบั่นว่านั่นคือ-
ผลลัพท์ให้ยุดยื้อไว้ถือครอง

O ไฉนต้องเฝ้าวอน .. อาทรเขา
ที่ไร้เงาแจ่มชัดสัมผัสต้อง
กระไรเลยสำนึกจะตรึกตรอง
ราวจะล่องลอยลับ .. สิ้นรับรู้

O ไร้รูปและไร้ร่าง .. จะสร้างสรรค์
เพียงโมหันธ์ที่เห็นและเป็นอยู่
เคลือบอารมณ์ร้อนรุ่มเข้าอุ้มชู
รอสมสู่ด้วยเงาอย่างเปล่าเปลือง

O มือประนม .. นึกตรองคำร้องขอ-
กับรูปนามพร่ำพ้อ .. อย่างต่อเนื่อง
หวังกุศล .. บำรุงตนรุ่งเรือง
ใช้เป็นเครื่องอุดหนุน .. เพิ่มบุญญา

O รูปนามที่ไหนหนอ .. จะรอช่วย
เอื้ออำนวยมุ่งมาดในปรารถนา
บรรยากาศรอบตัว .. จึงมัวตา-
จากคุณค่าของมนุษย์ถูกฉุดดึง

O รูปนามที่ไหนหนอจะพอเห็น-
คอยช่วยเป็นกำลัง .. ให้หวังถึง-
ความสำเร็จ .. เช่นพร่ำในคำนึง
แม้นเพียงหนึ่งครั้งที่ .. เคยมีมา

O รูปนามฤๅว่าสร้าง .. แอบอ้างเอง
เมื่อคร่ำเคร่งมือประนม .. พร้อมก้มหน้า
แนบน้อมจิตอธิษฐานด้วยมารยา-
แห่งมิจฉาการณ์กลั้วทั้งตัวตน

O แล้วรูปนามก็ตามคลุกไปทุกที่
ร่วมบัตรพลีภูมิธรรมอยู่ซ้ำหน
สถิตอยู่ในถวิลคอยดิ้นรน
พาสับสนซัดส่ายอยู่ภายใน

O โอ้ล่ะหนอ .. ดวงวันในชั้นสรวง
แม้โชนช่วงแสงระยับ .. ขึ้นขับไข
ยังมิอาจส่องแจ้งถึงแหล่งใจ-
อันหมกไหม้มืดมัวอยู่ทั่วกัน

O เห็นเขาวางดอกไม้หลากหลายสี
อัญชลีกราบก้ม .. ปรารมภ์-ฝัน-
ต่อ-ศรัทธา, นามรูป, เทียน, ธูป, ควัน
เหนี่ยวสวรรค์สมสู่ .. ไม่รู้แล้ว !