|
หัวข้อ: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: นานะ ที่ 14 มกราคม 2014, 04:24:AM มิ่งมิตรของฉัน... ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสีที่ทิศเก่า ไม้ริมทางบางกิ่ง – ทิ้งใบเบา แมวขี้เซาอ้อนพักหนุนตักนอน ลมหนาวพัดโบกพลิ้วโยกทิวสน กลีบเฟื่องฟ้าแห้งหล่นจนปลิวว่อน ฤดูกาลหอบหญ้ามารำฟ้อน ยังยินนิทานกลอน...ก่อนนิทรา >> ผ่านฤดูช้ำฤดีมากี่หน บนถนนความจำยังล้ำค่า เชื่อว่าโลกใบเหงาสร้างเรามา เพื่อให้หากันเจอ – เธอที่รัก เชื่อว่าโลกใบเหงาสร้างเรามา ให้รู้รัก,รู้ลา แจ้งประจักษ์ ให้พบเพื่อแต่งเติมเสริมช่วงวรรค เพื่อทอถักไมตรีที่หัวใจ มิ่งมิตรของฉัน... ในอ้อมอุ่นตะวันอันไสว ในราตรีโมงยามข้ามผ่านไป เธออยู่ในนิยามชื่อ "ความรัก". (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_052.gif) (http://www.klonthaiclub.com) หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 14 มกราคม 2014, 05:22:PM emo_107 emo_116 emo_60 มิ่งมิตรของฉัน... เธอเท่านั้นเพียงหนึ่งซึ่งประจักษ์ อันคุณงามความดีมีมากนัก ฉันจึงภักดิ์เพียงเธอเสมอมา ฉันเคยผ่านความรักสมัครสมาน มาเนิ่นนานตามวัยด้วยใจซ่า ทั้งรักแท้รักเทียมเปี่ยมอุรา แต่จะหาใครเหมือนเพื่อนคนนี้ เพราะเธอคือมิ่งมิตรที่ชิดใกล้ มอบทรวงในให้นุชและหยุดที่ เป็นรักครั้งสุดท้ายปลายชีวี ทุกนาทีมีเธอปรนเปรอใจ มิ่งมิตรของฉัน... ในทุกวันมั่นคงมิสงสัย ส่งความรักภักดีมิมีใคร รักทรามวัยคนเดียวดั่งเกลียวทอง “ไพร พนาวัลย์” emo_95 หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 14 มกราคม 2014, 10:34:PM emo_116 emo_126 คนไม่มีมิตร... คงหมดสิทธิ์จะห่วงพ่วงสนอง รักโลภโกรธหลงเดินลงคลอง น้ำตานองเหลวแหลกแตกยับเยิน คนไม่มีมิตร.... ส่วนลึกคิดจิตใจใยห่างเหิน เดินหน้าได้อย่างไรมันไม่เพลิน เป็นส่วนเกินที่เขาไม่ต้องการ คนไม่มีมิตร... ไร้ทั้งสิทธิ์ทั้งเสียงเพียงเดินผ่าน ยังเมินมองหันส่ายพ่ายประจาน อีกไม่นานคงมอดม้วยเพราะป่วยใจ พันทอง ๑๔/๑/๕๗ emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 17 มกราคม 2014, 10:58:PM มิ่งมิตรของฉัน
ฤดูกาลแม้เปลี่ยนช่วงฤดูใหม่ หนาวแทรกผ่านวสันต์ เพลงกาลเปลี่ยนไป แต่บนถนนสายใยยังไม่เปลี่ยนแปลง กลีบดอกไม้สีนวลยังผลิช่อ เขียวใบลออยังรอรับการทอแสง ในยามเช้าจากตะวันจารเจิมแจรง- ศรีเข้าสู่ ฤดูแห่งการเริ่มต้นชีวา เพื่อเติมรัก เติมสิ่งเป็นมิ่งขวัญ เสริมโลกทุกคืนวันอย่างทรงคุณค่า ขับไล่ความอัปยศให้อัปรา หนุนเนื่องในศรัทธาความดีให้ยาวนาน มิ่งมิตรของฉัน ในอ้อมอุ่นตะวัน เพลงกาลขับขาน ยินดีในดอกไม้แห่งไมตรีที่ผลิบาน จนแต้มล้นเต็มลานของใจแล้ว หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 18 มกราคม 2014, 01:12:AM สองมือสมองเร่งเราเก่งแท้
กอบกรวด..เกร็ดหินแปร..กลายเป็นแก้ว นานนมซมซานห่อนผ่านแผ้ว ห่างหาย..สหายแล้ว..ว่าไปไย(ใย) วันหนึ่งวันนั้นเสี้ยวพระจันทร์ผ่อง เราร่วมเหม่อเฝ้ามองเมฆค่ำสมัย ฉ่ำชื่นรื๋นเริงอารมณ์ใน.. เฟื้องฟุ้งหฤทัยนั้นสักครา ส่วนหนึ่งลิขิตจิตยังข้อง คือต้องห่วงจิตขนิษฐา วูบหนึ่งจึงน้อมจิตมา ปรารถนาบอกให้เห็นเป็นคำ เนิน จำราย หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: นานะ ที่ 25 ตุลาคม 2022, 05:04:AM สวัสดี..ราตรีที่เกือบเศร้า ฉัน..มิตรเก่ามาเยือน เหมือนทุกค่ำ คิดถึงคุณคนดี ที่ประจำ กลับมาเตือนมาย้ำ คำ 'ห่วงใย' ฉัน..มิตรเก่ามาเยือน เพื่อนที่รัก คิดถึงคุณยิ่งนัก ฟากฟ้าใส- เมื่อฉันเห็นสีทองของฟ้าไกล ราวเห็นยิ้มละไมจากใจคุณ .... ฉันเรียนรู้โลกกว้างอย่างเข้าใจ พออยู่ได้ เห็นไหม? คุณไออุ่น ขอบใจที่เคยมอบ รุ่งอรุณ มิต้องหมุน นาฬิกา มาตรงกัน เช้า..เตรียมเคาะประตูสู่วันใหม่ ฉันจะไปแล้วมาเวลาฝัน .... โปรดมองหากันบ้าง ในบางวัน ยังรอ ณ ตรงนั้น..นิรันดร. หัวข้อ: Re: มิ่ ง มิ ต ร ข อ ง ฉั น เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 28 ตุลาคม 2022, 01:09:PM
|