พิมพ์หน้านี้ - ไม่ต้องการ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนประชดรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: พยัญเสมอ ที่ 07 มกราคม 2014, 01:19:PM



หัวข้อ: ไม่ต้องการ
เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 07 มกราคม 2014, 01:19:PM





ไม่ต้องการ

อย่ามาบีบน้ำตาเหมือนว่ารัก
ทั้งที่นอนหนุนตักซบอกเขา
อย่ามาเอ่ยความหลังระหว่างเรา
เหมือนว่าเข้าใจกันเช่นวันวาน

อย่ามาทำสำออยเหมือนอ่อยเหยื่อ
อย่ามาทำให้เชื่อ...เหมือนครั้งผ่าน
อย่ามาให้ความหวังดังเศษทาน
อย่าประสานสายตา..อย่า..พยายาม...

ไม่มีวันจะหวนทบทวนใหม่
ไม่มีใจจะมอง  รักต้องห้าม
ไม่มีเหลือเยื่อใยให้ติดตาม
ไม่เหลือความต้องการเหมือนผ่านมา

เศษรักเก่าเผาทิ้งกลิ้งหินทับ
ฝังไว้กับความแค้น ณ แผ่นผา
ไม่มีหวังได้หวนทวนเวลา
ขอร้องอย่ามารื้อฟื้นคืนเจ็บจำ

ถ้าจะไป ช่วยไป  ให้ไกลหน่อย
อย่ามาปล่อยน้ำตา มันน่าขำ
จบเสียที  เมื่อรักนี้ เป็นสีดำ
อยากบอกย้ำ..ว่าแสนเบื่อ..รักเหลือเดน..
emo_52


Orion264(มือขวา)
๗ มกราคม ๒๕๕๗






หัวข้อ: Re: ไม่ต้องการ
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 07 มกราคม 2014, 04:54:PM
(http://image.ohozaa.com/i/6cf/7zkh0a.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/x0nsGSbp72ITmXBM)
ไม่ได้บีบ น้ำตา ไหลมาท่วม
คนรักร่วม เคียงเรียม เตรียมฆ่าเข่น
รักสุดฤทธิ์ ผิดไป ใช่เหลือเดน
กลับมาเป็น เหมือนเก่า เราเคยเคย

ไม่ได้ทำ สำออย แค่อ้อยอิ่ง
รักฉันจริง ใจจัง ดังที่เอ่ย
บีบน้ำตา ที่ไหน ใครเปรียบเปรย
คืนมาเกย กกกอด พ่อยอดชู้

ไม่อยากหวน ครวญหา จนหน้าขำ
ไม่อยากจำ แต่ไม่ลืม ปลื้มกันอยู่
ไม่อยากเห็น เหลือบแล ชะแง้ดู
ไม่อยากรู้ กลับเรียก เพรียกหานาง

เบื่อผู้ชาย อย่างเฮีย เพลียดวงจิต
ไม่อยากคิด ผิดใด ใยเหินห่าง
เมื่อตัดสิ้น ดิ้นไป ก็ไร้ทาง
คอนเวิร์สวาง ใส่เข้า เราจบกัน
พันทอง
๗/๑/๕๗
(http://image.ohozaa.com/i/046/ptxmT.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/4gvZ)


หัวข้อ: Re: ไม่ต้องการ
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 07 มกราคม 2014, 07:53:PM
พูดตัดเยื่อตัดใยเหมือนไม่รัก
ดูซิหักอกเราที่เฝ้าฝัน
บอกไว้เลยท่านพี่ไม่มีวัน
ที่ตัวฉันจะลี้หลบหนีไป

ฉันจะตื้ออยู่ที่ตรงนี้แหละ
เชิญค่อนแคะพร่ำบ่นฉันทนไหว
เรื่องคิดจะหนีหน้าหรือลาไกล
บอกเอาไว้ตรงนี้ไม่มีทาง

--ณัชชา--

 emo_57


หัวข้อ: Re: ไม่ต้องการ
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 08 มกราคม 2014, 02:18:PM


น้องเคยทำพี่อกหักรักสลาย
หมดความหวังครั้งสุดท้ายจนหม่นหมาง
แถมหัวดื้อมือถือสากแม่ปากบาง
เจ้าหนีห่างพี่ไปไกลไม่กลับมา

ปากเจ้าแคะแขวะเฉือนเหมือนคมมีด
หน้าน้องด้านเหมือนคอนกรีตแผ่นหนาหนา
ยังดื้อดึงดั่งแมวนอนตามตำรา
ดูรูปร่างหน้าตาน่าซื่อตรง

แต่ใจคดใจดำดุจลำโขง
ลดเลี้ยวโค้งวกวนจนลุ่มหลง
พี่ทดท้อรอความหวังนวลอนงค์
รักจบลงเพราะมือที่สองตามต้องการ

เส้นทางรักด้านความรักหักสะบั้น
เคยพูดคุยร่วมความฝันอย่างอาจหาญ
เคยสัญญาอยู่ร่วมสุขเกษมสำราญ
พบหนุ่มบ้านกลอนไทย..มีใหม่เลย

ปล่อยคนแก่เหี่ยวแห้งจนแห้งเหี่ยว
ปล่อยให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่เปิดเผย
ชวนทะเลาะเพราะรำคาญหาว่า..เชย
บางครั้งเย้ย..บอกเกริกคู..ดูเขาทำ

                         ริน ดอนบูรพา
                             ๘ ม.ค.๕๗


หัวข้อ: Re: ไม่ต้องการ
เริ่มหัวข้อโดย: martinfranck ที่ 08 มกราคม 2014, 08:07:PM
อย่ามาแกล้ง แสร้งทำเป็น เช่นว่าเศร้า
อย่ามาเอา น้ำตาเพรียก เรียกคืนได้
อย่าลืมสิ ที่ฉันช้ำ นั้นเพราะใคร
อย่ากลับมา เพราะหัวใจ ไม่ต้องการ

ไม่อยากฟื้น คืนเรื่องเก่า เราเคยรัก
ไม่อยากหัก หาญน้ำใจ ไม่สงสาร
ไม่อยากให้ พูดเรื่องเก่า เล่าวันวาน
ไม่อยากพาล เจ็บช้ำ ทุกค่ำไป

กลับไปเถอะ กลับไปซบ ที่อกเขา
เพราะอกเรา มันเก่าไป ลืมใช่ไหม
พอเถอะพอ จบกันแล้ว จบกันไป
ฉันไม่เหลือ เยื่อใย อะไรดี

Martin Franck