พิมพ์หน้านี้ - อย่าลืมกัน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเพื่อน => ข้อความที่เริ่มโดย: พยัญเสมอ ที่ 16 ธันวาคม 2013, 04:41:AM



หัวข้อ: อย่าลืมกัน
เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 16 ธันวาคม 2013, 04:41:AM





อย่าลืมกัน


oนานมาเยือนเรือนชานบ้านเคยเข้า
หลังจากเราห่างหายไปหลายหน
นี่วันเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับวน
อาจหลายคนลืมกันยามฉันลา

โปรดคำนึงถึงนิดนะมิตรรัก
โปรดถามทักถึงชื่อนายมือขวา
อย่าทำเมินเหินห่างอย่างแปลกตา
วันนี้มาแต่งกลอนอ้อนเหมือนเดิม

ใกล้สิ้นปีนี้แล้วแก้วเกลอขวัญ
กลัวสัมพันธ์สาบสูญไม่พูนเพิ่ม
จึงแต่งกลอนวอนขอมาต่อเติม
เพื่อสงเสริมมิตรภาพแห่งกาพย์กานท์

ถึงปีใหม่ใจมิตรอย่าคิดเปลี่ยน
เป็นเพื่อนเขียนคมกลอนอ้อนคำหวาน
อย่าลาล้างห่างเหินจนเนิ่นนาน
ปีใหม่ผ่านเข้ามาอย่าลืมกันo


Orion264(มือขวา)

๑๕ ธันวาคม  ๒๕๕๖

 emo_111



หัวข้อ: Re: อย่าลืมกัน
เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 16 ธันวาคม 2013, 11:33:AM
เดือนปีผ่าน  กาลพ้น  วนเวียนต่อ
ที่ที่ก่อ  ทอถัก  คนรักฝัน
ร่วมร้อยเรียง  เคียงปลูก  ความผูกพัน
ถ้อยจำนรรจ์  วันเก่า  เราจดจำ

เริ่มก่อนนั้น  ดั้นกลอน  อย่างอ่อนหัด
แบบมวยวัด  จัดไป  ให้น่าขำ
มีเพื่อนพ้อง  น้องพี่  ที่แนะนำ
เสนาะคำ  สำนวน  เชื้อชวนฟัง

ลิขิตกานท์  หวานงาม  ตามกำหนด
บริบท  พจน์วจี  มีมนต์ขลัง
มีรักสุข  ทุกข์ตรม  ขมชิงชัง
ห้วงภวังค์  หลั่งไหล  ในดวงแด

รัตติกาล  บ้านนี้  ไม่มีหลับ
รอเธอกลับ  ซับถิ่น  แผ่นดินแม่
กี่ปีเคลื่อน  เดือนเวียน  มิเปลี่ยนแปร
ยังดูแล  แคร์กัน  ดั่งวันเดิม

Moo Dum

 emo_126


หัวข้อ: Re: อย่าลืมกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 16 ธันวาคม 2013, 02:39:PM
ต้องห่างหายร่างกายแก่แย่อีกหน
มิอาจทน..กลิ่นกลอนกานท์.ดั่งบ้านเสริม
ดุจมนต์ขลัง..รั้งกายใจให้ต่อเติม
ช่วยชุบเพิ่ม..ความสุขทุกข์ผ่อนคลาย

ความเศร้าตรมขมขื่นยืนโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างนางห่างหาย
ใจทดท้อ..รอความหวังซังกะตาย
เดินเดียวดายหาผู้ใดไม่มีเลย

อย่าลืมกันวันเก่าเก่าเมื่อครั้งก่อน
อยากให้ย้อนหวนกลับมากล้าเปิดเผย
ถึงผิดพลั้งเผลอไปไม่เหมือนเคย
พี่อภัย..ให้ทรามเชยตลอดเวลา

พี่รักมั่นดั่งสัญญาต่อหน้าศาล
ข่าวเล่าขานเพราะเศรษฐีจึงหนีหน้า
ปล่อยให้พี่ต้องหม่นหมองนองน้ำตา
เพราะเป็นบ้า..คลั่งตายแน่..แพ้คนลวง.

                         ริน ดอนบูรพา
                             ๑๖ ธ.ค.๕๖


หัวข้อ: Re: อย่าลืมกัน(กลอนม้าย่อง)
เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 16 ธันวาคม 2013, 03:47:PM


oคำสัญญาว่าไว้ว่าไม่เปลี่ยน
จะวนเวียนเยือนมิตรเตือนคิดถึง
แม้เดือนผ่านวารพ้นนานทนพรึง
ยังตราตรึงจำจดคำพจน์ครวญ

แว่วเพลงกานท์หว่านคำหวานฉ่ำแว่ว
ได้ฟังแล้วซึ้งจิตจึงคิดหวน
ร่ำบทกลอนอ้อนกันสอนรัญจวน
ให้นึกทวนความหลังยามสั่งลา

โอ้...นารีนี่เอ๋ยที่เคยรัก
ตอนนี้จักไกลห่างไปอย่างว่า
ด้วยธุระปะปังประดังมา
ไกลแก้วตาเพียงนิดเคียงชิดใจ

อย่าลืมหลงจงจำคงคำมั่น
ที่เคยสัญญารักอย่าผลักไส
แม้ตัวห่างร้างแฟนทางแสนไกล
แต่ฤทัยรำพึงคำนึงเนาo



กลอนแบบนี้ผมเรียกว่ากลอนม้าย่อง....มีลักษณะพิเศษต่างจากกลอนทั่วไปตรงที่สระสองตัวมันซ้อนกันเป็นคู่ๆ ตัวอย่างเช่น


โอ้...นารีนี่เอ๋ยที่เคยรัก
ตอนนี้จักไกลห่างไปอย่างว่า
ด้วยธุระปะปังประดังมา
ไกลแก้วตาเพียงนิดเคียงชิดใจ



ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นว่ามีสัมผัสสระซ้อนกัน ๑ คู่    คือ นี่เอ๋ยที่เคย  ไกลห่างไปอย่าง  ประปังประดัง  เพียงนิดเคียงชิด
และจะเขียนในลักษณะแบบนี้ทั้งบท  การเขียนให้มีสระคู่ซ้อนกันอย่างนี้ผมสังเกตเห็นจากกลอนของเก่าที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ
เป็นไปเองโดยผู้แต่งไม่ได้ตั้งใจให้เป็น  แล้วนำหลักการนั้นมาเขียนเป็นกลอนใหม่หมดทั้งบท สมมุติชื่อให้ว่า กลอนม้าย่อง
..........ถามว่าแล้วแต่งแบบนี้มันประโยชน์อะไรไหม.....ตอบว่า มันมีประโยชน์ตรงที่ทำให้มันแต่งยากขึ้น....



                                                                          Orion264(มือขวา)
                                                                            ๑๖ ธค ๒๕๕๖



 





หัวข้อ: Re: อย่าลืมกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 16 ธันวาคม 2013, 08:25:PM
ขอกระผม...แซมบทแจมพจน์ด้วย
ออกเชิงมวยวัดมั่วอัดหัวเสา
กรรมการนั่งพับดั้งยับเอา
ม้าขี้เดา...หย็องกรอดย่องดอดตี

สนุกค้นคว้าศัพท์มารับลูก
ค่อยค่อยผูกความวางตามทางศรี ฯ
กว่าจะได้ถ้อยมาร้อยวาที
หัวผมงี้...หนึบหนับตึบตับเชียว

ศรีเปรื่อง
๑๖ ธ.ค. ๒๕๕๖

 emo_115  emo_115  emo_115




หัวข้อ: Re: อย่าลืมกัน
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 16 ธันวาคม 2013, 09:22:PM
emo_116 emo_126
อ่านแล้วขำ จำจด ทุกบทบาท
ยืนผงาด ชาติเสือ ไม่เหลือเขี้ยว
เอายังไง ไล่ฟัน ดั่งฟั่นเกลียว
นุ่งผ้าเตี่ยว เหน็บชาย ขาลายพร้อย

ไม่สนุก หรอกเจ้า มาเย้าแหย่
โอละแม่ แล้วไง โดนใครต่อย
ทำเอะอะ มะเทิ่ง ชะเอิงออย
เดี๋ยวเจอสอย ให้ร่วง พ่อพวงดำ
พันทอง
 emo_116 emo_126