พิมพ์หน้านี้ - เดียวดาย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 08 สิงหาคม 2013, 03:35:PM



หัวข้อ: เดียวดาย
เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 08 สิงหาคม 2013, 03:35:PM
เดียวดาย

ระลอกคลื่นกลืนทรายกินชายหาด
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง

ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี

เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย

อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ


หัวข้อ: Re: เดียวดาย
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 08 สิงหาคม 2013, 10:40:PM

เขาแอบเร้นเห็นใจไม่เห็นหรือ
มัวครางฮือกอดเหงาเฝ้าสงสัย
คลื่นกับทรายเล่นล้อพ้ออยู่ไย
ฝ่ายหนึ่งไล่ฝ่ายหนึ่งจับผลัดรับรุก


เดือนกับดาวถ้อยทีมีมิตรมอบ
คราวจันทร์หอบดาวรายปลายฟ้าปลุก
ครั้นดาวร้างเดือนห่วงท้วงถามทุกข์
รวมกันบุกเวทีรัตติกาล

เมื่อเศษไม้หลงทางห่างต้นอื่น
ทะเลคลื่นรีบส่งตรงถิ่นฐาน
ลมบอกเล่ารายทางพัดพบพาน
มะพร้าวเพลินสนุกสนานสำราญฟัง

เชิญเธอจงฟังเพลงเห่ชายหาด
ฉันปูสาดหมอนมีเหลือที่นั่ง
มาแต่งกลอนต่อตอบเรื่องชอบชัง
ทะเลหาว ฟ้าฝั่ง มิทอดทิ้ง


หัวข้อ: Re: เดียวดาย
เริ่มหัวข้อโดย: choy ที่ 09 สิงหาคม 2013, 12:25:PM
เดียวดาย

ระลอกคลื่นกลืนทรายกินชายหาด
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง

ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี

เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย

อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ

(อ้างอยู่เป็นอาจินต์)

อึงอล

ส่ำเสียงยนต์ครวญบ้าเหยียบชลสาด
สายลมกราดบาดฝนห่ามร้ายเกรี้ยว
ชำแรกฟ้าหล่นถั่งหลังคาเกรียว
รวงฝนเจ็บกระแทกเลี้ยวลงน้ำราง

จั๊ก...จั๊ก...จั๊ก...เสียงฝนเห่ข่มฟ้า
ดาริกาหนาวสั่นเปียกฝนคลั่ง
ศศิธรลี้หลบไม่อินัง
สกุณาคืนรังกล่อมลูกนอน

เศษฝุ่นผงล่องไหลเชี่ยวสายน้ำ
แสนชอกช้ำกระแสชลไม่ผันผ่อน
คิดทำลายผลักไสให้ม้วยมรณ์
ถีบตบตีเตะต่อยตกร่องคู

อันชีวิตคนเหงาเคล้าทุกข์สุข
มีบ้างสนุกเฮฮากระตู้วู้
บ้างร้องไห้ร้างใครปลอบเหลียวดู
ไม่ยอมตายจนกว่าหาคู่เจอฯ


5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



หัวข้อ: Re: เดียวดาย
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 09 สิงหาคม 2013, 06:47:PM
emo_116 emo_126
พรมลิขิต ขีดเส้น เต้นกระโดด
เจอความโหด เข้ามา น้ำตาเอ่อ
ฟันเคยแน่น โยกโย้ โถโถเธอ
ตาพล่าเบลอ เจองัด อัดทุกวัน emo_45

เห็นหิ่งห้อย ลอยคว้าง กลางอากาศ
นอนพังพาด กับพื้น สะอื้นอั้น
โอ้เหงือกจ๋า ลาก่อน อย่างอนกัน
แมงกินฟัน ไม่เหลือซาก หมดปากแล้ว emo_45
พันทอง
 emo_116 emo_126