|
หัวข้อ: เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 25 กรกฎาคม 2013, 10:59:PM เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก
@วันที่ฟ้าครวญคร่ำสีดำมืด อาจเย็นชืดอ้างว้างอย่างเงียบเหงา ความท้อทดหมดแรงแห่งใจเรา อาจนานเนาเก็บซ่อนความอ่อนใจ @และลังเลเหหันไม่บรรจบ ใจคอยหลบหลีกเร้นเข็นไม่ไหว อยากโดดเดี่ยวตัวเองเหมือนเกรงภัย คอยระวังระไวไปทุกทาง @มองคนอื่นตื่นตาน่ายกย่อง แม้แก้วแหวนเงินทองนองเนืองข้าง เพื่อนมากมิตรชิดใกล้ไม่วายวาง จะเหยียบย่างเดินดินไปถิ่นใด @คิดแย่แย่ไม่แน่ใจในบางสิ่ง ความเป็นจริงแค่กระพี้มีบ้างไหม เพียงอยากได้คำตอบไว้ปลอบใจ และยอมรับความเป็นไปแต่โดยดี @วันต่อสู้อยู่ระหว่างทางเหตุผล คุณค่าคนงดงามตามหน้าที่ ที่ปลูกฝังสร้างสมบ่มความดี แต่เหมือนมีทางยาวเกินก้าวเดิน @ความดีงามต่อหน้าที่ที่มีนั้น จะปลุกฝันปลอบทุกข์ให้ฮึกเหิม เร่งพลังภายในคอยใฝ่เติม ให้เร่งเพิ่มอุดมทัศน์ที่ศรัทธา -----@@@---- พงศ์ภัณฑ์ ๒๕/๗/๕๖ หัวข้อ: Re: เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 25 กรกฎาคม 2013, 11:33:PM อุดมการณ์หาญกล้าแต่คราก่อน กับสั่นคลอนสังคมมิสมค่า บูชาทรัพย์นับน้องพี่มีเงินตรา อาชญากรรมเกิดก่อกันต่อไป ความโลภโมโทสันมันเข้าครอบ ถึงรู้รอบเรียนสูงจูงมิไหว หลงวัตถุเลิกลุธรรมแสนช้ำใจ ทำคนไทยเปลี่ยนแปรเลิกแลกัน อยากจะหลงปลงจิตคิดอย่างเขา มิใช่เราเสแสร้งเหมือนแกล้งฝัน ทำมิลงคงเพราะใจตามไม่ทัน พ่อแม่ฉันสอนเรื่องกรรม...จงทำดี ---กังวาน--- emo_126 |