พิมพ์หน้านี้ - เมื่อ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนให้กำลังใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: ธรรมชาติบ้านนา ที่ 19 กันยายน 2012, 02:08:PM



หัวข้อ: เมื่อ
เริ่มหัวข้อโดย: ธรรมชาติบ้านนา ที่ 19 กันยายน 2012, 02:08:PM
เมื่อ

เมื่อมีหวัง มีกำลัง ต้องสู้ต่อ 
เมื่อไม่ท้อ ไม่ถอย ย่อมมีทาง
เมื่อตะวัน ยังคง ส่องสว่าง 
เมื่อปลายทาง ที่ฝัน ไม่ตีบตัน

เมื่อมีแรง แข่งขัน ก้าวย่ำเดิน 
บุกขึ้นเนิน เขาสูง สุดปลายฝัน
เมื่อค่ำคืน ยังมี ซึ่งแสงจันทร์ 
ดาวนับพัน ยังคงอยู่ เป็นเพื่อนใจ

เมื่อมีมา ก็มีไป หนอชีวิต 
เป็นลิขิต ความจริง สิ่งอันใด
ยากหลีกเลี่ยง หลบเร้น หนีไปไหน 
ไม่มีใคร หนีทุกข์ทน แห่งกงเกวียน

เมื่อมีสุข ควรเก็บไว้ ในดวงจิต 
คอยนึกคิด วันวาน ที่หมุนเปลี่ยน
อาจมีทุกข์ มากมาย มาเบียดเบียน 
จงจุดเทียน แห่งหวัง กำลังใจ

จุดเทียนธรรม นำความคิด จิตเบิกบาน 
พร้อมสู้งาน เพื่อสู่ฝัน วันสดใส
โปรดรับรู้ ว่าทุกสิ่ง ที่เป็นไป 
ในโลกใหญ่ โลกหลอน ล้วนอนิจจัง



หัวข้อ: Re: เมื่อ
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 กันยายน 2012, 04:25:PM
(http://image.ohozaa.com/i/b8f/j4U2BL.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wb3h2MGcOl0l2bDn)
เมื่อมีไป ไยเล่า เขาไม่กลับ
เขาลาลับ เงียบหาย หน่ายสิ้นหวัง
เห็นควันไฟ พวยพุ่ง ยุ่งเสียจัง
น้ำตาพัง รินไหล เขาไม่คืน

สู้อุตส่าห์ ถนอม ยอมทุกอย่าง
หมดหนทาง แก้ไข ไร้ทางฝืน
โอ้ชีวิต ผิดพลาด ไม่อาจยืน
ทนกล้ำกลืน หม่นหมอง ครองความช้ำ

ขอเขาจง ไปดี สุขีเถิด
ขอเขาจง เลอเลิศ ทุกคืนค่ำ
ขอเขาจง ลืมเก่า อย่าเฝ้าจำ
ขอเขาจง ลืมคำ พร่ำสัญญา
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/b8f/j4U2BL.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wb3h2MGcOl0l2bDn)


หัวข้อ: Re: เมื่อ
เริ่มหัวข้อโดย: มังตรา ที่ 19 กันยายน 2012, 09:00:PM
เมื่อมีไป ไยเล่า เขาไม่กลับ
เขาลาลับ เงียบหาย หน่ายสิ้นหวัง
เห็นควันไฟ พวยพุ่ง ยุ่งเสียจัง
น้ำตาพัง รินไหล เขาไม่คืน

สู้อุตส่าห์ ถนอม ยอมทุกอย่าง
หมดหนทาง แก้ไข ไร้ทางฝืน
โอ้ชีวิต ผิดพลาด ไม่อาจยืน
ทนกล้ำกลืน หม่นหมอง ครองความช้ำ

ขอเขาจง ไปดี สุขีเถิด
ขอเขาจง เลอเลิศ ทุกคืนค่ำ
ขอเขาจง ลืมเก่า อย่าเฝ้าจำ
ขอเขาจง ลืมคำ พร่ำสัญญา
       
          พันทอง

ไม่มีเขา    เศร้าใจ  ทำไมหรือ                 
เพียงใจดื้อ    ยึดติด   คิดโหยหา
ทุกข์ที่เรา  เขาสนุก  สุขอุรา                     
อย่าโศกา  โศกศัลย์   เลิกหวั่นใจ

พี่อยู่นี่    มณีแก้ว   แว่วเสียงกู่                   
จู้ฮุกกรู   สำเนียง  ส่งเสียงใส
หวังให้เพราะ  เสนาะโสต  โลดแล่นไกล   
พี่ฝากไว้   ตรงจิต  ไม่ปิดบัง

เพียงอย่างน้อย   ให้พธู  รู้ความคิด             
รู้สักนิด   ใครคนหนึ่ง   ยังพึงหวัง
ที่เธอช้ำ  คำเศร้า  เขาไม่ฟัง                 
ลองหันหลัง   ฟังเสียงน้อย   ใครคอยเธอ
 

 emo_89