|
หัวข้อ: จนแตัม เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 10 กรกฎาคม 2010, 04:55:PM มีชีวิตไปวันวันมันน่าเศร้า
ชีวิตเราเขากำหนดกฎเกณฑ์ให้ ต้องเป็นทาสเงินตราทุกคราไป ฝืนอย่างไรก็ไม่พ้นจนแต้มมัน เพราะหัวโขนครอบไว้หลายหน้าที่ ต้องใช้หนี้เก่าใหม่จนไหวหวั่น คือพ่อ, แม่ เมียและลูกที่ผูกพัน สองบ่าฉันหนักอึ้งจนถึงใจ ถอดหัวโขนวางลงที่ตรงหน้า บอกมันว่าขอพักหน่อยจะได้ไหม คนมันท้อมันทุกข์จุกข้างใน ชีวิตไยไม่เป็นเช่นหวังเลย ขอทำใจให้ลืมสิ่งรอบข้าง ปล่อยใจวางความคิดจิตวางเฉย ยืมธรรมมะชำระใจเหมือนอย่างเคย อาจจะเผยสุขสงบพบสักที.......... |