|
หัวข้อ: เสียงสะอื้น คืนฟ้าหม่น เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 29 เมษายน 2010, 03:16:AM (http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/full20moon20rise.jpg) เห็นท้องฟ้ามืดหม่นจนสลัว รู้สึกตัวน้ำตาไหล...เหมือนสายฝน พกปัญหามาให้หัวใจทน ฟ้าเบื้องบนอับเฉาเหมือนเราเลย มืดสนิทเธอนิทราหรือว่าตื่น ฉันขมขื่นตัดพ้อ ..รอเฉลย ฟ้าก็หม่นคนเหงา....เศร้าจังเลย ดาวเดือนเคยเป็นเพื่อนกลับเลือนลาง น้ำตาตกยกใหญ่ไม่บอกกล่าว รอดูข่าวฉันได้เมื่อใกล้สาง ค่ำคืนนี้...ฉันงง เหมือนหลงทาง ถอดใจวาง...แล้วยิ้มรับ...กับตะวัน ความเคลือบแคลง สงสัย หายไปหมด ใครพูดปดละเมอ....ว่าเพ้อฝัน ฉันสับสน...จนเหงา...เฝ้ารำพัน แค่...ตะวันกับท้องฟ้า....ไม่น่าเป็น เหตุไฉนเมฆน้อยยังคล้อยเคลื่อน ฉันเอ่ยเอื้อนถามใจเธอไม่เห็น ? ต่อแต่นี้ เลิกเหงา ทุกเช้า-เย็น คืนเดือนเพ็ญไม่หลับ.....นอนนับดาว หัวข้อ: Re: เสียงสะอื้น คืนฟ้าหม่น เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 29 เมษายน 2010, 05:15:AM อันว่าฟ้าหลังฝนดั่งมนต์ขลัง เพิ่มพลังคนเศร้าเฝ้าขื่นขม ให้ลุกขึ้นสู้หน้าอย่ามัวตรม แสงแดดพรมพสุธาแจ่มจ้าพลัน ดั่งชีวิตคนเราที่เศร้าหมอง เฝ้าครอบครองความทุกข์ไม่สุขสันต์ มีชีวิตอยู่ไปเพียงวันวัน ดุจดวงจันทร์ดั้นเมฆที่มืดมัว จงเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่าคิดเศร้า เพราะตัวเราดวงจิตไม่คิดชั่ว เราก็คือคนเก่งไม่เกรงกลัว ละความชั่วทำดีมีศีลทาน จงปรับปรุงชีวิตคิดเสียใหม่ จงทำใจพ้นทุกข์สนุกสนาน ดั่งท้องฟ้ามืดมนอนธกาล เปลี่ยนมาเป็นสายธารลงสู่ดิน แล้วท้องฟ้ามืดมิดก็เปิดกว้าง แจ้งจางปางสมใจใฝ่ถวิล นกการ้องก้องไพรได้ยลยิน ทั่วผืนดินสว่างไวใจรื่นรมย์ ลุกขึ้นเถิดเกิดมาอย่าท้อแท้ อย่ายอมแพ้กล้ำกลืนความขื่นขม จงยิ้มรับกับโลกกว้างกลางสายลม จงชื่นชมกับชีวาฟ้าใหม่เอย ปรางค์ สามยอด หัวข้อ: Re: เสียงสะอื้น คืนฟ้าหม่น เริ่มหัวข้อโดย: ศรีอุดร ที่ 29 เมษายน 2010, 10:21:AM เสียงสะอื้น...คืนฟ้าหม่น ฉันคนหนึ่ง ถูกฉุดดึง มาตาม ห้วงความเหงา อยากเลิกคิด เหมือนกัน อยากบรรเทา แต่ก็เศร้า...อย่างนั้น ทุกวันคืน. หัวข้อ: Re: เสียงสะอื้น คืนฟ้าหม่น เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 29 เมษายน 2010, 02:18:PM สายลมเอื่อย เฉื่อยฉิว พัดพลิ้วโบก เหมือนลมโศก โยกไหว ไร้ทิศา ลมคงเหงา เปล่าเปลี่ยว เสียวอุรา เมื่อมิอาจ พัดพา ตามใจเรา เสียงลมหวีด กรีดใจ ดั่งใครขื่น แว่วสะอื้น กลืนผสม ปนลมเหงา ฟ้าคืนนี้ มีสี ที่หม่นเทา พาใจเฉา เจ่าจับ กับสายลม หัวข้อ: Re: เสียงสะอื้น คืนฟ้าหม่น เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 29 เมษายน 2010, 05:46:PM ฟ้าหม่นหมอง สองใจ หายเจ็บแล้ว สะอื้นแผ่ว ขาดเสียง น้ำตาไหล อาบสองแก้ม สายธารา จากสายใจ สุดหม่นไหม้ ..นี่หรือใคร คนเคยรัก ท้องฟ้ากว้าง อาบฉายแสงสาดส่อง ฟ้าสีทอง มืดมิด ขุ่นหมองเศร้า ใจผูกฟ้า... ฉายชีวิต..จิต..คนเรา สุข ทุกข์ เศร้า เอาโยงฟ้า...ว่าแผ่นดิน |