|
หัวข้อ: ลิ้มรสบทกวี เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 08 มกราคม 2010, 12:37:PM เหมือนมีดคมจมเนื้อเถือจนขาด
น้ำเกลือราดสาดตัวทั่วรอยแผล ใช้เท้าย่ำเหยียบบนคนพ่ายแพ้ สิ้นคำแก้เอ่ยอ้างให้ห่างตน เหมือนสายลมโอบกอดสอดรับขวัญ คนประหวั่นหลงทิศจิตมัวหม่น เตรียมน้ำรินกินดื่มลืมทุกข์ทน พายุฝนพ้นไปไม้ผลิพราว เพียงเปิดถ้วยลิ้มรสบทกวี เหมือนพลันมีบันไดไต่ห้วงหาว สู่โลกใหม่มากมายหลายเรื่องราว กล้าจะก้าวไปไหม...ไปด้วยกัน emo_106 หัวข้อ: Re: ลิ้มรสบทกวี เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 08 มกราคม 2010, 04:58:PM คุณอาจล้มจมร่างอย่างผู้แพ้ หรืออาจแย่ย่อยยับกับสิ่งฝัน คุณอาจรักล่มร้างลงกลางคัน หรืออาจอั้นกลั้นใจมิให้ทุกข์ เพียงคุณยิ้มลิ้มรสบทกวี คุณอาจมีมุมมองไว้ตรองสุข เห็นความงามบนความทรามที่ลามรุก ไว้คอยปลุกปลอบคุณให้สุนทรีย์ ขอเปิดถ้วยด้วยคนบนที่นั่น ขอไต่ขั้นบันไดดาว...พราวแสงสี ขอท่องตามท่ามเงาเหล่ากวี เสพวลีรสฉ่ำ...คำประพันธ์ หัวข้อ: Re: ลิ้มรสบทกวี เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 08 มกราคม 2010, 08:06:PM แผ่วแผ่วแว่วแว่วหวิววังเวงจิต
จึงครวญคิดถ้อยคำนำอักษร สอดสร้อยร้อยภาษามาเวียนวอน เป็นบทกลอนไพเราะเสนาะครัน ถนอมสำนึกรำลึกสติคิด เกลากล่อมน้อมนิมิตลิขิตผัน เสนอสนองกรองท่องทวนครวญจำนรร แม่นหมายสุขเสกสรรค์ประพันธ์คำ ดอกกระเจียว |