ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ในวันที่ พี่จากไป ไกลนักหนา
สุดสายตา ไม่เห็นพี่ อยู่ที่ไหน
เฝ้าคิดถึง จึงร้องร่ำ พร่ำพิไร
โอ้...คนไกล น้องเปล่าเปลี่ยว และเดียวดาย

เราจากกัน หนึ่งวัน เหมือนหนึ่งเดือน
คอยย้ำเตือน จำอยู่ ไม่รู้หาย
นี่หนึ่งปี พี่จะเป็น หรือจะตาย
หรือสุดท้าย เปลี่ยนใจ ไม่กลับมา

ยามจันทรา สาดแสงส่อง สองเรานั้น
เราวาดฝัน วันสดใส ให้โหยหา
คืนนี้ดาว พราวแพรว แวววับตา
แต่ไร้ค่า ไร้คนอยู่ เป็นคู่เคียง

ทุกวันคืน ฝันไป หัวใจน้อง
อยากเฝ้ามอง อยากครองคู่ อยากฟังเสียง
แต่เสียดาย คล้อยสวรรค์ นั้นลำเอียง
ให้น้องเพียง เคียงคู่ใจ ไม่คู่ครอง

"ข้าแต่จันทร์ วันเพ็ญ โปรดเห็นรัก
โปรดอย่าหัก ความรัก ของเราสอง
ให้คงอยู่ ดุจจันทร์ หมายมั่นปอง
ให้เราสอง ครองรักกัน นิรันคร"