|
หัวข้อ: ควันรักจาง เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 02 มีนาคม 2009, 07:04:AM ควันรักจางจากใจใครคนหนึ่ง รักเคยซึ้งเหลือเกินกลับเมินเฉย คำหวานหูเคยปลอบชอบชมเชย กลับละเลยแดเดียวไม่เหลียวแล เปรียบควันไฟจุดเชื้อเมื่อแรงร้อน ต่างเว้าวอนอาทรอ้อนดวงแข ห่างเพียงใดใจเรามิเชือนแช ดั่งรักแน่แท้นักประจักษ์ใจ จะเช้าเย็นเป็นห่วงคอยทวงถาม กลับมองข้ามเงียบงันพาหวั่นไหว มีคนใหม่คนหวงตามห่วงใย ลืมคนไกลใจห่างดุจร้างลา ขาดข้อความชื่นใจมาให้เห็น ขาดประเด็นติดต่อที่รอหา ขาดแรงใจโบยบินรินน้ำตา ควันรักมาจางหายกับสายลม กลอนรักเศร้าเหงาจิตด้วยคิดถึง คงไม่ซึ้งเหมือนเก่าเราขื่นขม หักใจยอมพร้อมรับกับช้ำตรม รักลมลมเพียงผ่านสะท้านทรวง ควันรักจางจากใจไฟหมดเชื้อ ขออยู่เพื่อห่วงใยใช่ตามหวง จะรักใครให้สุขีที่ได้ควง จะเก็บช่วงเคยรักไว้ไม่ขอลืม..... หัวข้อ: Re: ควันรักจาง เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 02 มีนาคม 2009, 07:28:AM เมื่อควันจาง...ว่างเปล่าพลัน...ควันเคยเคียง
ดั่งสำเนียง...เสียงหัวใจ...ใครเพรียกหา จางสิ้นแล้ว...แผ่วแล้วใจ...ใครไกลตา หมอกหรือควัน....พลันหายหน้า...ไม่มาเจอ สิ้นดวงใจ..อาลัยรัก...รักลาแล้ว รอยร้าวแก้ว...แผ่วแล้วแตก...แยกยามเผลอ ควันรักจาง...ทางรักร้าง...ว่างเปล่าเออ สิ้นสายใจ...ไร้พร่ำเพ้อ...ละเมอไกล หัวข้อ: Re: ควันรักจาง เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 02 มีนาคม 2009, 09:31:PM ลอยละล่องสู่ท้องฟ้ายามมืดมิด เงียบสนิทสีแสงแรงเหนื่อยล้า กลิ่นหอมหวลชวนดอมในนิทรา เหลือเพียงว่าควันจางๆที่หายไป ควันแห่งรักดับลอยละลิ่วแล้ว คงไม่แคล้วเหลือเพียงก้านที่ทิ้งไว้ กลิ่นแห่งรักไม่นานคงหายไป เหลือทิ้งไว้เพียงกิ่งก้านความทรงจำ... |