ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

โลก....? ความรัก  ความศรัทธา  บ้าอำนาจ

     ตรึกไตร่ตรองทั้งสองฝ่ายเห็นหน่ายแหนง               เคี่ยวเข็ญแข่งแบ่งแยกฝ่ายซ้ายและขวา
ความโศกเศร้าเปล่าเปลี่ยวยากหากเยียวยา                    หยาดน้ำตาทั้งความสุขความทุกข์ใจ
     แตกต่างขั้วและตัวตนคนละฝ่าย                             จิตและกายคล้ายคลึงล้นก้นบึ้งไหว
ทุกทุกสิ่งอิงแอบนิ่งยิ่งแนบใน                                     ความเป็นมาความเป็นไปในหนึ่งเดียว
     เมื่อมีเกิดย่อมมีดับศูยน์นับหนึ่ง                              คลับคล้ายคลึงอำนาจโฉดโกรธกรากเรี้ยว
เครียดเครงขึงถึงผึงขาดอนาจเชียว                            กงเล็บเกี่ยวเขี้ยวห้ำหั่นสะบั้นปลง
     ที่เห็นเช่นความเป็นตายและพ่ายแพ้                       อำนาจแผ่แด่สงครามต่ำทรามหลง
เข่นคุกคามตามล่าเหยื่อยื้อเยื้อคง                                สู่ห้วงดงหายนะเหยื่อมนุษย์
     โลกหลายหลากกระชากเชี่ยวกราดเกรี้ยวกล้า           การเข่นฆ่าทั้งบ้าบิ่นไม่สิ้นสุด
โลกระส่ำก่ำอำนาจศาสตราวุธ                                    ตายเจ็บทรุดสุดปวดร้าวขื่นคาวมี
     เพลิงกระสุนรุนแรงทุกแหล่งหล้า                         หยาดน้ำตาฟ้าเหือดชุ่มเลือดสี
เรือนกายใจในฟากฝั่งฝังปฐพี                                    โลกแสนเหงาเศร้าฤดีพื้นที่เดิน
     ในสงครามความตายความพ่ายแพ้                       รุกรานแผ่ขยายกว้างบาดหมางเหิน
ในความรักฝักไฝ่ฝ่ายพ่ายยับเยิน                               หากเพลิดเพลินเชิญอำนาจขาดศรัทธา
     ในความรัก  ความศรัทธา  บ้าอำนาจ                   ในใจขาดดีงามจริงอหิงสา
กลับกลิ้งกลอกชอกช้ำเลือดน้ำตา                               ทั้งเข่นฆ่าบ้าอำนาจขาดสติ
     โลกผิวเปลือกเกลือกกลั้วตัวตนเหงา                    โลกใบเก่าว้าเหว่ร้างเร่ผลิ
ความตายแฝงแบ่งแยกแหลกลาญปริ                       โลกวินาศขาดธรรมาธิปไตย
     เหลิงอำนาจขาดความรักแบ่งฝักฝ่าย                  ความเป็นตายคล้ายคลึงคนึงไหว
ปะทุขุ่นกรุ่นวุ่นวายภายนอก-ใน                            ความเป็นมาความเป็นไปโลกใบเดียว
     กำหมัดมั่นฟั่นเกลียวกลมเหนียวแน่น                  มือต่อแขนแน่นหนักรักยึดเหนี่ยว
นั่นก็พี่นี่ก็น้องโลกท้องเดียว                                   โลกสีเขียวเปล่าเปลี่ยวเหงาเพราะเราเอง
    เราและเขาล้วนเผ่าพันธุ์เดียวกันแบ่ง                   ฝักฝ่ายแห่งอำนาจขาดโหวงเหวง
ทั้งแก่งแย่งแข่งขันกันบรรเลง                                คือบทเพลงแห่งอำนาจกับความตาย

...

ในโลกยุคประชาธิปไตย
เขาให้สิทธิ์รักได้ตามใจฉัน
จะเลือกใครข้างไหนไม่ว่ากัน
แต่ไร้สิทธิ์ฆ่าฟันประจันบาน

เพราะความรักฝักฝ่ายใช่สิ่งผิด
แต่ความคิดเกลียดชังหวังหักหาญ
นั่นต่างหากก่อเกิดความร้าวราน
ขอให้ท่านตรึกตรองมองให้ดี
~~~~~~~~~~~~~~~~

โลก.....?     ของ           ค.ควาย กับ  ฅ.ฅน
 

     ควายถูกทุบหลังจนงอย่นหัก                         กลายเป็นฅนหัวหยักตัวอักษร
มีสองเท้าสิบนิ้วกับสองกร                                 ทว่าร้ายปลิ้นปล้อนเล่เหลี่ยมนัก
     ที่แห่งใดมีฅนล้วนวุ่นวาย                             เหมือนที่ใดมีควายต้องงานหนัก
ที่แห่งใดมีฅนล้วนแบ่งพรรค                             เหมือนที่ใดมีปลักมักมีควาย
     ฅนกับควายนานมาเคยเป็นเพื่อน                   มาวันนี้โดนเฉือนเพื่อนโดนขาย
เพราะฅนขายกายเพื่อนบำเรอกาย                      เพราะฅนหมายเพียงเงินบำเรอกาม
     ฅนไม่ดีกว่าควายร่างภายนอก                      โครงสร้างกายบ่งบอกทุกคำถาม
ควายเข้มแข็งอดทนพยายาม                            ฅนเข้มหายหมดความจะอดทน
     ควายกินหญ้ากินง่ายสบายท้อง                    ฅนกินยากร่ำร้องเสวยผล
ควายกินน้ำในหนองคลองจำนน                        ฅนกินน้ำต้องไม่ข้นขุ่นเคืองคอ
     ควายนอนได้ทุกที่ไม่มีมุ้ง                            ฅนนอนยากเรื่องยุ่งในหับหอ
ควายสืบพันธุ์ปีเดียว...ครั้งหนึ่งพอ                   ฅนสืบพันธุ์หัวหมอ...ตลอดปี
     โดยโครงสร้างร่างกายควายล้ำเลิศ              ฅนหาไม่ประเสริฐให้บัดสี
เพียงปัญญาเท่านั้นที่ฅนมี                                ดีไม่ดีบางฅนโถ..."โง่กว่าควาย"

................................................................. emo_32

บ้านนาฉัน..........บ้านเมืองเธอ

     บ้านฉันอยู่กลางท้องนา                           บ้านเธออยู่ท้ากลางเมือง
บ้านฉันนั้นไม่รุ่งเรื่อง                                   บ้านเธอลือเรื่องเทคโนฯ
     บ้านฉันถนนดินแดง                                บ้านเธอแพงซีเมนต์โก้
บ้านฉันไม่ใหญ่ไม่โต                                   บ้านเธอใอ่ดั่งวังเวียง
     บ้านฉันนั้นขายแรงงาน                           บ้านเธอสานขายความหวัง
บ้านฉันนั้นใช้กำลัง                                      บ้านเธอสั่งใช้ความคิด
     บ้านฉันนั้นกินปลายข้าว                           บ้านเธอเช้าข้าวศักดิ์สิทธิ์
บ้านฉันนั้นทำงานติด                                   บ้านเธอคิดทำงานน้อย
     บ้านฉันคงยังลำบาก                               บ้านเธอมากสิ่งใช้สอย
บ้านฉันมีความรู้น้อย                                   บ้านเธอปล่อยความรู้มาก
     บ้านฉันนั้นน้ำยังแล้ง                               บ้านเธอแรงประปาหลาก
บ้านฉันร้อนคนอยู่ยาก                                  บ้านเธอตากแต่ห้องแอร์
     บ้านฉันนั้นคนเอื้อเฟื้อ                            บ้านเธอเชื่อไม่มีแน่
บ้านฉันนั้นไม่จอแจ                                     บ้านเธอแปรเปลี่ยนเร็วไป
     บ้านฉันนั้นไม่วุ่นวาย                               บ้านเธอคล้ายตลาดใหญ่
บ้านฉันไร้ควัญไซร้                                      บ้านเธอไร้อากาศดี
     บ้านฉันนั้นคนตกยุค                                บ้านเธอคลุกคนหลายสี
บ้านฉันน้ำไหลใสดี                                       บ้านเธอมีน้ำสีดำ
     บ้านฉันดวงดาวพราวฟ้า                         บ้านเธอพร่าดาวยามค่ำ
บ้านฉันเย็นฝนพรำพรำ                                 บ้านย่ำน้ำเสียเมือง
     บ้านฉันนั้นรถไม่มาก                               บ้านเธอหลากยี่ห้อเฟื่อง
บ้านฉันอยู่กินไม่เปลือง                                  บ้านเธอเรื่องกินฟุ่มเฟือย
     บ้านฉันอยู่กลางนาทุ่ง                              บ้านเธอยู่งกลางเมืองเรื่อย
บ้านฉันสงบเปล่าเปลือย                                บ้านเธอเปื่อยด้วยเปลือกปลอมฯ


อันนี้ไม่ได้แต่งเอง  จำมาอีกที  แต่จำชื่อคนแต่งไม่ได้แล้ว  อ่านแล้วเข้ากับสภาพบ้านเมืองเราสมัยนี้ เลยเอามาลงให้เพื่อนๆอ่านดูครับ