ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คืนหนาวดาวพรายทั่งท้องฟ้า

ดั่งดวงดารารอคอยพระจันทร์ฉาย

ดั่งสายลมหนาวพัดผ่านคนเศร้าใจ

เหมือนดั่งหัวใจที่ทนรอคอยใครบางคน


ดั่งเดือนเจ้ารอคอยจันทรามาอยู่ใกล้ๆ

ดั่งว่าใครรอคอยคนไกลด้วยใจเหงา

ดาวและเดือนอยู่ฟ้าคู่กันอยู่ทุกคราว

แต่ตัวเราขาดคู่ดูเหงาใจ


ยามราตรีครั้งใดนั่งใจเหงา

คิดถึงเขาคนไกลใจโหยหา

ป่านฉะนี้เป็นอย่างไรบ้างกานดา

รู้ไหมหนามีใครเขารอคอย


................................................................

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

คอยแล้วเฝ้าคอยมานานนับปี

ดั่งดาวคอนจันทราอยู่อย่างนี้ไม่ห่างไกลไปใหน

ยามราตรีผ่านมาในครั้งใด

ฉันก็นั่งมองดาวบนฟ้าไกลด้วยใจคิดถึงใครบางคน


ไม่มีแล้วแสงพระจันทร์และดวงดาว

ให้คนเศร้านั่งเหงาอยู่กับความหลัง

ยืนเหน็บหนาวในมุมมืดเพียงลำพัง

เหมือนคนหมดสิ้นหนทางให้ก้าวไป



ขอฉันเดินด้วยคนกับเธอไหม

ฉันขอเราเริ่มต้นใหม่อีกสักหน

ให้โอกาสความรักที่ฉันมีต่อเธอมากเหลือล้น

แค่ขอให้คนหนึ่งคนได้รักเธอเท่านั้นก็เพียงพอ



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ไม่เคยมีสิ่งไหนคอยเตือนฉัน
ให้นั่งคอยคืนวันรอเธอกลับมาหา
เพราะเธอไปไม่มีแม้คำลา
ฉันต้องนั่งปราดน้ำตาเพียงลำพัง

อย่าเศร้าโศกไปเลยเจ้า

ใจสลายร่างกายยังคงอยู่

อีกไม่นานใจเจ้าก็คงรู้

อย่างอกสู...ความรักเป็นเช่นใด


มีฐานะแค่คนปลอบใจ

แม้ว่าใคร  จะไม่เห็นค่า

แม้สำคัญแค่บางเวลา

ได้โปรดจงรู้ว่ามีใครเขาห่วงใย